Na terenie UE znajduje się 1,3 mln km siedlisk rzecznych i ponad 100 000 km linii brzegowej w pięciu głównych strefach morskich, od Arktyki po region subtropikalny – i to bez uwzględnienia terytoriów zamorskich. Te ekosystemy i siedliska oceaniczne oraz przybrzeżne, od zimnowodnych koralowców po alpejskie bagna, odgrywają znaczącą rolę w globalnym obiegu węgla, gdyż stanowią największy długoterminowy pochłaniacz dwutlenku węgla w Europie, a także są obszarami o wysokiej bioróżnorodności. W ciągu ostatniej dekady rośnie liczba badań mających na celu poznanie oceanów i pochłaniaczy niebieskiego dwutlenku węgla oraz zbadanie ich potencjału w zakresie łagodzenia zmiany klimatu. Ocena i kwantyfikacja szerokiego wachlarza korzyści zapewnianych przez ekosystemy przybrzeżne i morskie powinna poprawić możliwości uwzględnienia ich w krajowych działaniach i planach adaptacji. Niestety wiele europejskich siedlisk rzecznych i morskich jest zagrożonych. Łowiska są nadmiernie eksploatowane, skupiska skorupiaków niszczone wskutek połowów włokami dennymi, pojawiania się inwazyjnych gatunków obcych i utraty siedlisk, a obszary przybrzeżne ulegają zniszczeniu w wyniku zanieczyszczenia i presji spowodowanej działalnością człowieka, na przykład budową infrastruktury. Na lądzie tereny podmokłe są osuszane na potrzeby uprawy roli i rozbudowy miast, a na rzekach wznoszone są tamy i podziemne kanały. W przypadku degradacji lub utraty ekosystemy te prawdopodobnie uwolnią dwutlenek węgla z powrotem do atmosfery. Podczas gdy potencjalne korzyści klimatyczne ekosystemów niebieskiego dwutlenku węgla mogą jedynie nieznacznie wpłynąć na redukcję emisji gazów cieplarnianych, mogą one przyczynić się do zmniejszenia ryzyka i skutków zmiany klimatu, przynosząc wiele dodatkowych korzyści. W odpowiedzi na nie można stosować dwa wzajemnie wspierające się podejścia. Pierwsze polega na utrzymaniu integralności naturalnych magazynów węgla w zdrowych ekosystemach, co ograniczy potencjalne uwalnianie przez nie gazów cieplarnianych. Drugim jest przywrócenie w skali stulecia ich potencjału do wychwytywania i sekwestracji dwutlenku węgla poprzez działania mające na celu odbudowę tych zdegradowanych ekosystemów morskich. W obu przypadkach zdrowe funkcjonowanie tych ekosystemów jest w dużym stopniu uzależnione od utrzymania prawidłowej różnorodności biologicznej, co wpisuje się również w realizację celów UE w zakresie powstrzymania i odwrócenia procesu utraty bioróżnorodności. Omówione w tej broszurze projekty mają na celu lepsze zrozumienie procesów dotyczących niebieskiego dwutlenku węgla oraz rozwój badań w tej istotnej dziedzinie. Prace te podzielono na trzy rozdziały. Pierwszy z nich dotyczy tego, w jaki sposób dwutlenek węgla przemieszcza się przez ekosystemy oceaniczne oraz jaki wpływ na te procesy ma działalność człowieka i zmiana klimatu. W drugim przyglądamy się nowym rozwiązaniom, narzędziom i technikom, od zrobotyzowanych pojazdów do pobierania próbek po środowiskową analizę DNA. W ostatnim rozdziale analizujemy, w jaki sposób wycenić usługi ekosystemów niebieskiego dwutlenku węgla, umieszczając je w centrum polityki społeczno-gospodarczej i środowiskowej. Wspólnie wskazują one na potrzebę zrozumienia – i ochrony – europejskich siedlisk wodnych, wytyczając drogę prowadzącą do bardziej całościowego podejścia do działań na rzecz łagodzenia zmiany klimatu, których korzyści będą odczuwalne daleko poza europejskimi brzegami rzek i wybrzeżami.
Article available in the following languages:
Niebieski dwutlenek węgla w działaniach na rzecz różnorodności biologicznej i klimatu
Permalink: https://cordis.europa.eu/article/id/454789-blue-carbon-for-biodiversity-and-climate-action/pl
European Union, 2025