Ondersteuning van productie en gebruik van zaaddragende peulvruchten
In Europa telen we veel meer tarwe en andere graangewassen dan andere gewastypen, zoals eiwitrijke gewassen. Dit betekent dat de EU een grote hoeveelheid plantaardige eiwitten moet invoeren. Deze worden voornamelijk voor diervoeder gebruikt. Volgens Donal Murphy-Bokern, een onderzoeker die zich bezighoudt met het beter benutten van natuurlijke hulpbronnen in de landbouw, kunnen we deze niet-duurzame kringloop doorbreken door gewasdiversificatie. “Peulgewassen zoals sojabonen, tuinbonen en erwten binden stikstof uit de lucht en vormen zo een bron van natuurlijke meststoffen”, aldus Murphy-Bokern, waarmee hij hun waarde voor agro-ecologische systemen benadrukt. “Omdat peulvruchten eiwitrijk zijn, zijn ze bovendien een duurzame voedingsbron – met name eiwitbron – voor zowel mens als dier.” Met steun van het door de EU gefinancierde project Legumes Translated (Translating knowledge for legume-based farming for feed and food systems) willen Murphy-Bokern en zijn collega’s Europa helpen bij de transitie naar een duurzamere productie van plantaardige eiwitten. Als thematisch netwerk verbindt het project inhoudelijk deskundigen en onderzoekers uit heel Europa die samen kennis delen, tot nieuwe inzichten komen en bruikbare resultaten voortbrengen.
Praktische gegevens voor besluitvormingsondersteuning
Het project heeft als doel praktische gegevens te verstrekken die de besluitvorming kunnen ondersteunen en heeft in dit kader al verschillende belangrijke resultaten opgeleverd. Zo is bijvoorbeeld geanalyseerd wat het effect van het introduceren van peulvruchten in teeltsystemen is op het volledige landbouwbedrijf. “De scherpe blik van onze leden herinnert ons eraan dat het niet voldoende is dat op peulvruchten gebaseerde producten succesvol zijn op consumentenmarkten”, merkt Murphy-Bokern op. “De peulgewassen zelf moeten binnen landbouwbedrijven efficiënt en concurrerend zijn.” Door gegevens van volledige teeltsystemen van echte landbouwbedrijven te analyseren, ontdekten de partners bijvoorbeeld dat de tuinboon een economisch rendabele optie is als deze wordt geplant op de watervasthoudende bodem die kenmerkend is voor Noordwest-Europa, terwijl sojabonen economisch rendabeler zijn in Zuidoost-Europa. “Dit betekent dat de uitbreiding van deze gewassen in deze regio’s kan worden voortgezet tegen relatief lage kosten voor de belastingbetaler”, legt Murphy-Bokern uit. Murphy-Bokern legt verder uit dat de graanproductie in veel andere regio’s zeer concurrerend blijft, waardoor het voor boeren lastiger is om peulvruchten te gaan verbouwen in het kader van de transitie richting duurzamere systemen. “Als landbouwbedrijven moeten diversifiëren en peulgewassen moeten gaan telen, is meer steun vanuit de overheid nodig”, voegt hij eraan toe. Deze broodnodige steun wordt geboden door de Legume Hub.
Verbetering van op peulvruchten gebaseerde waardeketens
“Legumes Translated wil besluitvormers – van boeren tot beleidsmakers – met behulp van kennis in staat stellen om op peulvruchten gebaseerde waardeketens te verbeteren”, aldus Murphy-Bokern. “Als gemeenschap voor het delen van kennis en inzichten, brengt de Legume Hub alle belanghebbenden samen die zich bezighouden met de ontwikkeling van duurzamere voedselsystemen.” Onder leiding van de European Legume Hub Association en uitgevoerd door Donau Soja, biedt de Hub één loket voor actuele, wetenschappelijk gevalideerde en uitgebreide informatie voor iedereen – wetenschappers, plantenveredelaars en boeren – die belangstelling heeft voor het verbeteren van de productie van peulvruchten in Europa. Murphy-Bokern tot slot: “We hopen de Hub te kunnen positioneren als een aantrekkelijk platform, met eigen publicaties over alles wat met peulvruchten te maken heeft – iets als de ResearchGate of Wikipedia van de peulvrucht. Als we dit voor elkaar krijgen, zal het effect van ons werk veel verder reiken dan het project zelf.”
Keywords
Legumes Translated, peulvruchten, sojabonen, gewas, landbouwbedrijven, boeren, gewasdiversificatie, landbouw