Bioobrona fitoplanktonu
Plankton to zespół organizmów morskich, które nie mogą aktywnie przeciwstawić się prądom wodnym. Fitoplankton należy do grupy alg, które żyją tuż przy powierzchni wody, gdzie jest wystarczająco dużo światła, by mogła przebiegać fotosynteza. Zooplankton z kolei reprezentuje wyższą klasę planktonu, która żywi się fitoplanktonem. Celem projektu LIDPOP ("Linking inducible chemical defences and phytoplankton population dynamics") było uzyskanie finansowania ze środków UE na rzecz badań mechanizmów obronnych, dzięki którym fitooplankton może przetrwać. LIDPOP to projekt multidyscyplinarny opierający się na metodach i znawstwie z zakresu hydrodynamiki małoskalowej, chemii analitycznej i modelowania ekologicznego. Badacze przeprowadzili szereg doświadczeń zarówno na hodowlach fitoplanktonu, jak i zooplanktonu, chcąc zidentyfikować mediatory małych cząsteczek, które mogłyby chronić fitoplankton przed atakiem wyżerających go gatunków. Odkryli, że niektóre zespoły fitoplanktonu zwiększają produkcję substancji toksycznych w odpowiedzi na sygnały chemiczne od wyżerającego go zooplanktonu. Zgromadzenie informacji na temat efektów formowania się toksyn wskutek wyżerania ma duże znaczenie dla rozwoju modeli komputerowych ekosystemów morskich. Zespół LIDPOP opracował algorytm MatLab do identyfikacji toksyn pochodzących od alg, który odpowiada za zapobieganie interakcji między dwoma typami planktonu. Metoda ta może być stosowana do badania ekologii planktonu i proliferacji, jako że jest dość czuła, by zidentyfikować znikome stężenia uwalnianych substancji chemicznych. Wyniki badania mogą doprowadzić do uznania zachowania planktonu jako trzonu całego ekosystemu morskiego.
