Reakcje na interferon-a w ostrej fazie pomoru świń
Każdemu wybuchowi epidemii klasycznego pomoru świń towarzyszy zastosowanie ostrych środków zapobiegawczych, mających na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa. Obejmują one zakaz transportu świń i masowy ubój. Konsekwencje ekonomiczne i społeczne towarzyszące tym środkom mogą być druzgoczące dla społeczności rolniczej. W związku z tym w ramach projektu IMPFS finansowanego przez UE opracowano szczepionki zapewniające wczesną ochronę przed wywołującym chorobę wirusem i zapobiegające transmisji horyzontalnej. Jednym z aspektów tego badania była ocena wpływu wysokiej produkcji interferonu a (IFN-a) podczas ostrej fazy infekcji. Towarzyszy temu ostra limfopenia, znaczny ubytek limfocytów B i T krwi obwodowej. Zakres tej niepożądanej reakcji jest bezpośrednio związany z wirulencją danego szczepu wirusa. Szwajcarska grupa z Instytutu Wirusologii i Immunoprofilaktyki zbadała także odpowiedź na IFN-a u naiwnych immunologicznie i szczepionych świń. W wysoce odpornych zwierzętach nie stwierdzono reakcji na IFN-a po szczepieniu szczepem c wirusa. Oznaczało to, że mierzenie reakcji na IFN-a po prowokacji wirusem odpornych świń było dobrym wskaźnikiem skuteczności szczepionki. Innym wnioskiem, który można wyciągnąć z badań jest to, że szczepionka powinna mieć zdolność do zapobiegania replikacji wirusa, a więc także zapobiegać odpowiedziom na IFN-a. Wynika z tego, że wyniki te są także istotne dla innych gorączek krwotocznych, w tym dengi i gorączki doliny Rift. Intensywność reakcji na interferon jest związana z ciężkością przebiegu choroby. Co więcej, z innych badań wiadomo, że wysoki poziom IFN-a jest związany z zaburzeniami hematologicznymi. Interferon-a odgrywa jednak kluczową rolę we wrodzonej odpowiedzi immunologicznej. Tak więc modulowanie zakresu reakcji na IFN-a może mieć zastosowanie terapeutyczne.
