Wdrożenie emisji grupowej w protokołach IPv4 i IPv6
Istniejący protokół IP w wersji 4 nie jest w stanie obsłużyć skalowania do poziomu wielu miliardów globalnie połączonych hostów internetowych, natomiast protokół IP w wersji 6 oferuje 128-bitową przestrzeń adresową. Projektując protokół IPv6, grupa robocza Internet Engineering Task Force skorzystała z tej sposobności, aby we wprowadzanych ulepszeniach nie ograniczać się do zapewnienia unikatowego adresu internetowego dla ok. 340 sekstylionów hostów. Mimo że protokół IPv6 jest bardzo elastyczny i można go w dużym stopniu zaadaptować do przyszłych wymogów, będzie on jednak musiał współistnieć z protokołem IPv4 przez wiele lat. Dlatego bardzo ważne jest znalezienie sposobu na współdziałanie obu tych protokołów. W ramach europejskiego projektu 6NET opracowano specjalne techniki przejścia z myślą o emisji grupowej. Jeśli wszystkie strony chcące się komunikować dysponują aplikacjami i systemami operacyjnymi, które obsługują ten sam protokół IP, zwykle podczas dostarczania danych nie powstają żadne poważne problemy. Natomiast źródło emisji grupowej może strumieniowo przesyłać dane zarówno do grupy urządzeń obsługujących tylko protokół IPv4, jak i do grupy obsługującej tylko protokół IPv6, aby umożliwić dostęp wszystkim zainteresowanym użytkownikom. Jeśli źródła emisji grupowej nie uda się przekształcić do postaci dwuprotokołowej, hosty obsługujące tylko drugi z protokołów nie będą miały do dostępu do tego źródła — chyba że po drodze zostanie przeprowadzona translacja. Prace badawcze w laboratoriach UNINETT koncentrowały się na wdrażaniu emisji grupowej w sieciach dwuprotokołowych. W takim przypadku optymalnym rozwiązaniem wydaje się wdrożenie emisji grupowej IPv4 i IPv6 przy użyciu domeny PIM-SM (Protocol Independent Multicast-Sparse Mode) z punktami styku. Adresy emisji grupowej IPv4 osadzono w danych IPv6 przez dołączenie do nich prefiksu emisji grupowej IPv6 /96, aby w ten sposób dla każdego z nich uzyskać odpowiedni adres emisyjny IPv6. Dzięki temu host IPv6 w domenie PIM-SM był w stanie odbierać i wysyłać dane do dowolnej grupy IPv4, korzystając z odpowiedniej grupy IPv6. Używając jako bramy punktu styku odpowiadającego prefiksowi, umożliwiono wideokonferencje z udziałem wielu uczestników stosujących protokoły IPv4 i IPv6, a także łączność dwukierunkową. Taką bramę można umieścić na przykład na granicy dwóch sieci — obsługującej tylko protokół IPv4 oraz tylko protokół IPv6 — ale również w obrębie sieci dwuprotokołowej. Tego rodzaju pojedynczą bramę pomyślnie wdrożono jako usługę na potrzeby całej sieci 6NET i M6BONE.
