Rozwiązywanie problemów towarzyszących rozwojowi Internetu
Cel projektu był jasny — umożliwienie przetestowania technologii wspierającej dalszy rozwój Internetu w nadchodzących latach. Dzięki funduszom w wysokości 18 milionów euro badacze stworzyli i przetestowali sieć przy udziale 35 partnerów pochodzących z 14 krajów. Kiedy powstaje nowa witryna internetowa jest do niej przyporządkowywany numer. Jeszcze do niedawna w Internecie wykorzystywano system czterech numerów tworzących adres witryny lub usługi. Na przykład numer 66.249.65.140 odpowiada usłudze robota sieciowego wykorzystywanego przez popularną wyszukiwarkę Google. Ten system adresowy nosi nazwę IPv4. W sytuacji zmniejszającej się puli numerów dostępnych w cyberprzestrzeni wprowadzenie dwóch dodatkowych numerów ułatwi dalszy rozwój. Nowy system nosi nazwę IPv6. Nie należy mylić tych systemów z adresem URL witryny, który jest często wykorzystywany zamiast adresu. Głównym celem projektu 6NET było zdobycie doświadczenia w zakresie wdrażania nowej sieci IPv6 oraz migracji z istniejącego systemu IPv4. W ramach projektu korzystano także z utworzonej infrastruktury w celu przeprowadzenia rozległych testów zakresu nowych usług i aplikacji oferowanych przez protokół IPv6. Szczególnie istotna była druga wspomniana funkcja, ponieważ protokół IPv6 umożliwia wprowadzenie szeregu nowych produktów i usług, które nie mogłyby zostać wdrożone w ramach protokołu IPv4. Wyniki projektu 6NET zostały zawarte w materiałach instruktażowych przeznaczonych dla administratorów sieci, menedżerów IT, badaczy sieci i wszystkich osób zainteresowanych tematyką wdrożenia protokołu IPv6. Dostępne są materiały zawierające informacje ogólne oraz dotyczące określonych scenariuszy wdrożenia (zmiana lokalizacji, adresowanie grupowe, mobilność, trasowanie). We wczesnej fazie projektu szczególny nacisk położono na obsługę adresowania grupowego protokołu IPv6, ponieważ wiele aplikacji wykorzystuje tę technologię. Niezbędne było stworzenie ogólnego, prostego i skalowalnego mechanizmu zapewniającego niepowtarzalne adresy adresowania grupowego dla grup użytkowników w określonych przedziałach czasu, ponieważ istniejące mechanizmy nie były w pełni niezawodne. Jednocześnie usystematyzowano problem alokacji adresów adresowania grupowego protokołu IPv6. Dzięki opracowaniu uzupełniającego mechanizmu alokacji mającego na celu uniknięcie kolizji umożliwiono dalsze badania w dziedzinie ochrony przepustowości, bezpieczeństwa adresowania grupowego oraz wydajności transmisji.