Marker mikrosatelitarny dla szkockich owiec czarnogłowych
W przypadku użytków zielonych Europy hodowla owiec może stanowić podstawę lokalnej gospodarki. Przemysł przetwórstwa mleka owczego rozwija się, jego potencjał nie został do końca wykorzystany, a istnieje silny rynek na mięso. Z ekologicznego punktu widzenia wypas owiec stanowi sposób podtrzymywania ekofizjologii murawy. W ten sposób ekosystem nie będzie przesuwał się w kierunku utraty charakterystycznych roślin i zwierząt. Członkowie finansowanego przez WE projektu GENESHEEPSAFETY wykonali badania, w których w celu poprawienia jakości i bezpieczeństwa produktów owczych zastosowano genomikę. W systemach hodowli selektywnej ważną rolę odgrywają cechy takie jak wydajność i jakość mleka i mięsa oraz oporność na choroby. Ulepszone programy hodowlane i zdrowsze owce oznaczają mniejszą potrzebę wprowadzania pestycydów chemicznych w łańcuch pokarmowy. Pracownicy Instytutu Roslin w Szkocji zbadali występowanie przydatnych markerów genetycznych u szkockich owiec czarnogłowych. Jest to rasa dobrze zaadaptowana do warunków na obszarach wyżynnych, jako że wełna chroni owce przed złymi warunkami klimatycznymi częstymi w tych mikroklimatach. Komercyjnie wełna tej rasy ma szczególną wartość w branży, a mięso odznacza się wysoką jakością. Zespół sporządził listę markerów mikrosatelitarnych, których można by użyć do identyfikacji przydatnych loci cech ilościowych w tym i innych projektach. DNA mikrosatelitarne składa się z krótkich powtarzających się jednostek, zazwyczaj genetycznie neutralnych. W związku z tym są one idealne do użycia jako markery. Dla każdego tryka (barana rozrodowego) badano do 30 markerów na chromosom w celu opracowania wynikowego panelu czy zestawu. Ze względu na użytą technikę panele markerów były indywidualne dla każdego tryka. Następnym krokiem było genotypowanie całego potomstwa i dziadków pod kątem markerów ojców w celu upewnienia się, że wybrane markery zawierały odpowiednie informacje i były przydatne. W badaniach tego typu, ze względu na samą liczbę genów w genomie i przewlekłość wykorzystywanych procedur, ważny jest stosunek kosztów do uzyskiwanych wyników. Zestaw uzyskanych markerów został użyty w populacji owiec Instytutu i może być nadal stosowany w innych stadach komercyjnych dla celów weryfikacji. W zgodzie z celami projektu wszelkie zainteresowane podmioty związane z poprawianiem zdrowia owiec i jakości produktów owczych mają pełen dostęp do opracowanych informacji. Współpraca między hodowcami na terenie Europy i całego świata może promować ten rozwijający się i ważny przemysł.
