Praca zespołowa - czy jest istotna dla osiągnięcia sukcesu akademickiego?
Zainteresowanie multidyscyplinarnym podejściem do badań stale rośnie. Zespoły badawcze gromadzące naukowców i ekspertów zajmujących się wieloma zróżnicowanymi dziedzinami osiągają postępy i dokonują przełomy, które trafiają na pierwsze strony gazet. Wszystko wskazuje na to, że praca zespołowa jest źródłem sukcesów. Pytanie brzmi - czy na pewno tak jest? Zespół badawczy pracujący pod kierownictwem Uniwersytetu w Kansas w Stanach Zjednoczonych wykazał, że praca zespołowa wbrew pozorom może nie być najlepszym wyborem dla naukowców w stopniu doktora rozpoczynających kariery zawodowe, jeśli chcą pracować w środowisku akademickim. Wyniki przeprowadzonych badań zostały opublikowane na łamach czasopisma naukowego „Nature Biotechnology”.
Im więcej, tym lepiej?
„Odkryliśmy, że praca w dużym zespole zajmującym się daną dziedziną sprawia, że szanse na karierę akademicką maleją”, wyjaśnia Donna Ginther, wykładowczyni ekonomii na Uniwersytecie w Kansas, której wypowiedź została przytoczona w informacji prasowej wydanej przez uczelnię. „Liczba autorów artykułów i publikacji dotyczących naszej dziedziny uległa zmianie. Gdy kończyłam studia ekonomiczne, większość opracowań miała jednego, względnie dwóch autorów. Obecnie zwykle widzimy od trzech do pięciu nazwisk - liczba autorów zasadniczo uległa podwojeniu. Obserwujemy to zjawisko w szczególności w dziedzinach nauk ścisłych”. Badacze przyjrzeli się karierom zawodowym absolwentów studiów doktoranckich w dziedzinie nauk ścisłych, inżynierii i zdrowia, którzy zdobyli dyplomy w Stanach Zjednoczonych i pracują w tamtejszym środowisku akademickim. W tym celu wykorzystali dane ankietowe zgromadzone przez Krajową Fundację ds. Nauki (ang. National Science Foundation) - niezależną agencję, która bada kariery absolwentów studiów doktoranckich od momentu ich ukończenia do 76. roku życia.
Wielkość ma znaczenie
„Zadaliśmy konkretne pytania badawcze, które dotyczyły skutków zwiększenia średniej liczebności zespołów. Zapytaliśmy też o wpływ tej zmiany na kariery zawodowe badaczy”, dodała Ginther. Wyniki przeprowadzonych analiz dowiodły, że wraz ze wzrostem wielkości zespołów w czasie ukończenia studiów w różnych dziedzinach i w miarę upływu czasu, poszczególni badacze mieli mniejsze szanse na zdobycie stałego zatrudnienia, posady na uczelni oraz grantów badawczych przyznawanych przez rząd federalny. Byli również bardziej skłonni do opuszczenia środowiska akademickiego i porzucenia pracy w zawodzie. „Opracowałam wiele danych dotyczących naukowców na wczesnym etapie kariery”, zauważa Ginther. „Model wykorzystany na potrzeby tego artykułu oraz uzasadnienie rezultatu podoba mi się w szczególności. Świat jest duży i złożony, a praca zespołowa jest istotnym elementem jego funkcjonowania. Epoka samotnych intelektualistów bezpowrotnie minęła, a praca w zespole stała się jedną z wymaganych kompetencji, które należy umieć stosować”. Jak podsumowała Ginther: „O ile będziemy w stanie budować mniejsze zespoły badawcze, możemy doprowadzić do zmiany strategii, którą sugeruje nasze opracowanie. Wykorzystywanie większej liczby mniejszych zespołów może być lepsze niż budowanie olbrzymich zespołów. Mowa tu zarówno o dokonywanych odkryciach naukowych, jak i o karierach zawodowych samych badaczy”.
Słowa kluczowe
praca zespołowa, zespół, doktor, badacz, nauka, środowisko akademickie, kariera akademicka, kariera