Represje i protesty w Afryce
Zgodnie z międzynarodowymi indeksami, kraje SSA — Nigeria i Zimbabwe — są klasyfikowane jako represyjne. Badanie tych regionów ujawniło ogólne zasady dotyczące protestów w okolicznościach autorytarnych. Finansowany przez UE projekt "Protests in sub-Saharan African countries" (PROAFRI) zbadał mobilizację polityczną w owych krajach w latach 1995-2010. Ponadto przyjrzano się wpływowi represyjnego kontekstu politycznego na struktury organizacyjne podtrzymujące mobilizację oporu. Źródłem informacji były istniejące badania opinii publicznej, które odzwierciedlają indywidualne zaangażowanie w demonstracje. To dwuletnie badanie zakończono w sierpniu 2013 r. Zwrócono uwagę, że represje mogą albo zahamować albo pobudzić rozwój struktury organizacyjnej. Choć umiarkowany poziom represji może doprowadzić do mobilizacji, większy potencjał militarny w połączeniu z surowymi represjami powstrzymują i powodują zanik mobilizacji. Badanie ujawniło również, że tam, gdzie protestujący polegają na silnej strukturze organizacyjnej, łącznie z sieciami organizacji stowarzyszonych, wynikiem są wysokie wskaźniki mobilizacji. W trakcie prac udało się też zidentyfikować trzy warunki, w których organizacje znajdują alternatywne sposoby działania, a tym samym utrzymują stabilną strukturę organizacyjną w okolicznościach autorytarnych. Warunki te obejmują: przemoc, umiędzynaradawianie i umiarkowanie opcji działania. Działania protestacyjne zależą od siły organizacji protestujących, a także od zasięgu sojuszy międzynarodowych. Zespół PROAFRI zdołał wyjaśnić, w jaki sposób organizacjom protestującym udaje się przetrwać w represyjnym kontekście. Ponadto badania pokazały, że gdy represje prowadzone są spójnie przez wszystkie organy władzy, rywalom politycznym pozostaje minimum możliwości.
Słowa kluczowe
Represja, protest polityczny, Afryka Subsaharyjska, mobilizacja polityczna, mobilizacja oporu, potencjał militarny, autorytaryzm, przemoc, umiędzynaradawianie, organizacja protestu, sojusz międzynarodowe
