Szersze zastosowanie powłok szklanych
Powłoki nanosi się na różnego rodzaju materiały, aby chronić je przed zużyciem i utlenianiem. Jedną z odmian takich technologii są powłoki szklane, najczęściej stosowane np. w reaktorach chemicznych, urządzeniach do formowania wtryskowego i elementach betonowych. Konwencjonalne technologie przemysłowej produkcji grubych powłok szklanych, takie jak emaliowanie czy szkliwienie, są ograniczone zarówno pod względem rodzajów, jak i rozmiarów substratów, na które mogą być nanoszone, ponieważ wymagają stosowanie pieców wysokotemperaturowych. Europejscy naukowcy biorący udział w projekcie "Wysokowydajne powłoki szklane" (Glascoat) pracowali nad stworzeniem technologii produkcji grubych powłok szklanych o ulepszonych właściwościach, bez konieczności stosowania pieca. Badacze koncentrowali się na technice natryskiwania termicznego nazywanej natryskiwaniem płomieniowym w połączeniu z krystalizacją w bliskiej podczerwieni (IR), starając się uzyskać nowatorskie wysokowydajne nanostrukturalne powłoki szklano-ceramiczne i szklane powłoki nanokompozytowe. Wykorzystano najnowszą metodę zol-żel w celu otrzymania nanostrukturalnych cząsteczek do zastosowania w procesie natryskiwania płomieniowego, pozwalającą na osadzanie powłok nanokompozytowych, dawniej wymagające bardzo wysokich temperatur. Użyto także modeli obliczeniowych, symulując i optymalizując parametry procesu, oraz opracowano nowe pistolety do natryskiwania płomieniowego. Technologie stworzone w ramach projektu Glascoat powinny umożliwić powlekanie natryskowe nanokompozytami szklano-ceramicznymi i szklanymi całkowicie nowych substratów, o potencjalnych zastosowaniach na przykład w obrabiarkach czy też w przemyśle tekstylnym lub motoryzacyjnym. Komercyjne wykorzystanie rezultatów projektu może przyczynić się do wzmocnienia europejskiego przemysłu powłok szklanych, znajdującego się obecnie w stanie stagnacji ze względu na słabą innowacyjność i silną konkurencję ze strony krajów o niskich kosztach siły roboczej.