Przełomowa nanotechnologia o nieograniczonych zastosowaniach
MOF składają się z organicznych ligandów połączonych przez jony metalu. Powstałą w ten sposób strukturę cząsteczkową można uzupełnić innymi cząsteczkami wiążącymi w celu stworzenia transformacji fizycznych i chemicznych. Oprócz doskonałych właściwości adsorpcyjnych, MFO charakteryzują się zdolnością do tworzenia modułowych i logicznych struktur oraz konstrukcji, przez co zakres ich zastosowania jest niemal nieograniczony. Gdy w 2005 r. inicjowano projekt "Zakotwiczanie struktur metaloorganicznych struktur (MOF) na powierzchniach" (Surmof), MOF zaczęły skupiać dużą uwagę ze względu na ich potencjalne zastosowanie w magazynowaniu wodoru dla pojazdów elektrycznych. Do tego szczególnego zastosowania nadawały się materiały MOF w formie sproszkowanej. Jednak dalekowzroczność naukowców finansowanych ze środków UE skłoniła ich do zaproponowania stworzenia metodologii osadzania MOF na stałych podłożach, technologii niedostępnej na etapie wniosku projektowego, a która może otworzyć drzwi do wielu zaawansowanych zastosowań. Przed zakończeniem projektu Surmof badacze skutecznie opracowali metodę warstwy po warstwie zwaną epitaksją z fazy ciekłej, która obecnie stanowi podstawę desorpcji MOF na podłożach stałych. Niemal wszystkie publikacje dotyczące osadzania MOF na podłożach zawierają odniesienia do prac wykonanych przez partnerów projektu Surmof. Projekt Surmof dostarczył najnowszą metodologię, która stała się uznanym na świecie standardem osadzania MOF na stałych podłożach. Dalsze badania oraz komercjalizacja koncepcji opartych na wynikach projektu mogą prowadzić do znacznego postępu w technologii czujników i elektronice, wyprowadzając UE na czołową pozycję w bardzo dużym sektorze, tworząc miejsca pracy oraz generując dochody dla obywateli UE.
