Poznanie chorób przenoszonych przez kleszcze
Gatunki przenoszące pasożyty do organizmu żywiciela, takie jak kleszcze, są określane mianem wektorów. W ramach projektu Coseatibo zbadano specjalizację wektorów pod kątem żywicieli w celu poznania wpływu tych organizmów na rozprzestrzenianie się chorób oraz ewolucję pasożytów. Naukowcy zbadali dwa gatunki kleszczy występujące u mew. Kleszcze mogą przenosić patogeny poprzez ugryzienie. Przenoszone organizmy to bakterie z gatunku Borrelia, które u ludzi powodują boreliozę i gorączkę powrotną. Inicjatywa Coseatibo może dostarczyć cennych informacji na temat roli mew w rozprzestrzenianiu tych chorób na dużą skalę. Badacze odkryli, że różnorodność genetyczna tropikalnych kleszczy mewich (Ornithodoros capensis) jest większa, niż oczekiwano. Zastosowana metoda umożliwiła identyfikację kilku podobnych gatunków w jednej lokalizacji. Wyniki pokazały, że specjalizacja pod kątem żywicieli na poziomie lokalnym może odgrywać ważną rolę w procesie różnicowania się gatunków kleszczy. Partnerzy projektu poszukiwali odpowiedzi na szereg pytań, między innymi o łatwość adaptacji kleszczy do środowiska ich żywicieli. Naukowcy określili także znaczenie wektora kleszczy w porównaniu z ich żywicielem w procesie ewolucji i rozprzestrzeniania chorób przenoszonych przez wektor. Zbadano także różnorodność genetyczną i strukturę populacji morskich bakterii Borrelia u różnych gatunków mew żyjących w wielu lokalizacjach geograficznych. Umożliwiło to naukowcom lepsze poznanie różnorodności patogenu, ewolucji oraz interakcji z chorobami organizmów lądowych. Wyniki projektu Coseatibo pozwoliły też zrozumieć koewolucję wektorów kleszczy i ich patogenów u mew. W ten sposób zgromadzone zostaną cenne informacje na temat nieudokumentowanego dotąd sposobu rozprzestrzeniania się boreliozy i gorączki powrotnej.
