Doskonalsze leki i procedury lecznicze w czarnej febrze
Leiszmanioza trzewna (VL, visceral leishmaniasis), niekiedy określana mianem czarnej febry lub kala-azar, jest poważną odmianą leiszmaniozy – choroby wywoływanej przez pasożytnicze pierwotniaki typu Leishmania (wiciowce). Według raportów to drugi pod względem wielkości (po malarii) pasożytniczy zabójca na świecie. Rocznie na całym świecie odnotowuje się około 500 000 przypadków. Wiadomo, że trzewną postać choroby wywołuje kilka gatunków typu Leishmania, w tym L. donovani i L. infantum. Zwalczanie leiszmaniozy trzewnej wymaga poprawy w zakresie dostępności leków, zaopatrzenia w leki, podawania leków, ich skuteczności oraz kontroli nad nimi. Nawet bowiem gdy lek zostaje podany chorym, pojawiają się dalsze problemy wynikające z lekooporności. Dlatego należy monitorować i zabezpieczyć skuteczność dystrybuowanych leków, aby pacjenci wracali do zdrowia, a leiszmanioza przestała się rozprzestrzeniać. Mimo postępów klinicznych w dziedzinie terapii kombinacyjnych leiszmaniozy trzewnej miną jeszcze lata, zanim polityka farmaceutyczna przyniesie oczekiwane zmiany. Celem projektu "Nowe narzędzia do monitorowania oporności na leki i odpowiedzi na leczenie w leiszmaniozie trzewnej na subkontynencie indyjskim" (Kaladrug-R) jest wypracowanie, ocena i dostarczenie narzędzi zdolnych oszacować oporność gatunku L. donovani na leki. Efekty tych wysiłków przyczynią się do stałego zaopatrzenia w wysokiej jakości farmaceutyki oraz do promocji odpowiedniego leczenia. Monitorowanie skuteczności leczenia i potencjalnej oporności na leki zwalczające czarną febrę wymaga lepszych programów eradykacji i wiedzy know-how. Projekt Kaladrug-R pomaga organizować badania kliniczne i laboratoryjne na potrzeby polityki farmaceutycznej wspierającej wszelkie kampanie na rzecz eliminacji leiszmaniozy trzewnej.
