Projekt rzuca nowe światło na komunikację neuronową
Naukowcy już dysponują dużą wiedzą o komunikacji neuronowej na poziomie lokalnym (tzn. angażującej pojedyncze neurony lub poszczególne obszary mózgu). Mniej jednak wiadomo o komunikacji między różnymi zespołami neuronowymi. Zespoły neuronowe to grupy neuronów, które mają ze sobą dobre połączenia i często są jednocześnie aktywne. Neurony danego zespołu mogą być rozproszone w różnych rejonach mózgu, a jeden neuron może uczestniczyć w szeregu różnych zespołów. Praca nad pogłębianiem wiedzy o sposobach wymiany informacji między zespołami stanowi cel finansowanego przez UE projektu "Wielkoskalowe interakcje w sieciach neuronowych mózgu oraz ich uszkodzenia w chorobach mózgu" (Brainsync). W ramach projektu Brainsync, który rozpoczął się w 2008 roku, prowadzone są badania nad związkiem między sposobami komunikacji neuronowej a różnymi zachowaniami. W drugim roku trwania projektu Brainsync jego uczestnicy wypracowali szereg nowatorskich metod rejestrowania, analizowania i modelowania sygnałów neuronowych u ludzi i innych naczelnych. Na przykład jednej grupie badawczej udało się wykorzystać dane uzyskane z magnetoencefalografii (MEG) do obserwowania interakcji między rejonami mózgu w stanie spoczynku. W kolejnej nowo opracowanej metodzie na podstawie danych MEG rozpoznano między regionami stałe interakcje, w których występują sygnały spóźnione. Inni badacze w ramach projektu Brainsync w sposób pionierski zastosowali u ludzi kombinację przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS) i funkcjonalnego obrazowania za pomocą rezonansu magnetycznego (fMRI). Ostatnio zespół szerzej zastosował to podejście, obejmując badaniami interakcje między różnymi częściami mózgu podczas zachowań aktywnych. Potencjalne zastosowania kliniczne wyników projektu Brainsync dotyczą wielu chorób i stanów neurologicznych i psychiatrycznych, które mogą cechować się nieprawidłową komunikacją neuronową. Można wśród nich wymienić udar, uraz głowy, stwardnienie rozsiane i chorobę Alzheimera.
