Badania wytyczają drogę do wspólnego europejskiego nieba
Należy się spodziewać, że do roku 2020 globalny ruch powietrzny ulegnie podwojeniu, co spowoduje wzrost zatłoczenia, zarówno w powietrzu, jak też na ziemi, oraz potrzebę sprostania nowym wymaganiom w zakresie niezawodnych łączy typu powietrze-ziemia. Dzięki wsparciu ze strony Komisji Europejskiej, w ramach projektu Aspasia, operatorzy usług technologii informacyjnej oraz przedsiębiorstwa lotnicze, zbadały możliwość zastosowania nowych technologii łączności satelitarnej. Wprawdzie łączność satelitarna stosowana jest w ruchu lotniczym od wielu lat, więc skoncentrowano się głównie na łączności, która nie zagraża bezpieczeństwu, a zatem na rozmowach telefonicznych prowadzonych przez pasażerów oraz łączności internetowej. Jednak obecnie, bardziej niż kiedykolwiek przedtem, jedynym rozwiązaniem uważanym za skuteczne dla wyeliminowania zatorów w powietrzu i na ziemi, jest wprowadzenie wspólnego nieba europejskiego. W takim kontekście, rozwiązania z wykorzystaniem satelitów mogą odgrywać zasadniczą rolę z uwagi na zdolność zapewniania uniwersalnego dostępu do wspólnego systemu informacji w czasie lotu. Partnerzy projektu Aspasia poszli o krok dalej. Interesujące wydawało się zademonstrowanie możliwości powiązania technologii zaawansowanej łączności satelitarnej z systemami kontroli ruchu powietrznego (ATC), takimi jak zarządzanie podchodzeniem do lądowania (AMAN) oraz systemami wspomagania separacji powietrznej (ASAS). Technologie takie mogą oferować bezpieczeństwo i skuteczność działania, nawet przy znacznie niższym koszcie w porównaniu z inwestycją w nową lub wymagającą wymiany infrastrukturę. Zalety takie mogą być wykorzystane w sytuacji, gdy jedynym środkiem łączności są systemy satelitarne - na przykład w przestrzeniach powietrznych nad oceanami - lecz także nad kontynentem europejskim, jeśli można będzie wybierać między łącznością z ziemią a łączami satelitarnymi. Podczas realizacji projektu Aspasia opracowano specjalną platformę symulacyjną, by ocenić korzyści oraz oszacować koszty technologii łączności satelitarnej. W celu uzupełnienia środowiska symulacji wykorzystano także system łączności z rzeczywistym satelitą. Założono, iż w przyszłości technologie takie zapewnią nawigację typu punkt-punkt, jak również wyższą jakość łączności głosowej i przesyłu danych dla celów ATC. Komisja Europejska przyjęła już założenia dla technologii łączności satelitarnej. Kontrola ruchu powietrznego (ATC) musi być o 50% tańsza od obecnych usług, a także powinna umożliwić obsługę trzykrotnie większej objętości przekazywanych informacji. W powiązaniu z systemami nawigacji, takimi jak europejski, unijny system Galileo, łączność satelitarna przyczyni się także do optymalizacji trajektorii lotów.
