Otwarta droga do powszechnej dostępności transportu publicznego
Wszyscy zetknęliśmy się z tym problemem. Jednak niektórzy z nas stają przed nim niestety częściej niż inni. Równość szans w zakresie dostępu do transportu publicznego stanowi słuszny postulat, które jednak nie zawsze jest możliwy do zrealizowania. Przeszkody rozmaitej natury dotyczą wszystkich grup społecznych. Wynik jest taki sam w przypadku matki z wózkiem, osoby niepełnosprawnej poruszającej się na wózku inwalidzkim lub po prostu w przypadku zmagań ze skomplikowaną procedurą rezerwacji. Brak możliwości korzystania z niezbywalnego prawa. Celem prowadzonego w ramach programu 6PR projektu Uniaccess było usunięcie niesprawiedliwości oraz zapewnienie powszechnego dostępu do wszystkich form transportu — autobusów, pociągów oraz samolotów. Lista uwzględnionych kryteriów oraz zaangażowanych stron jest bardzo rozległa. Do głównych czynników należą: odpowiednia naprawa pojazdów, wydajne zagospodarowanie dostępnej przestrzeni i zasobów czasowych oraz zapewnienie bezpieczeństwa. Realizacja tego ambitnego celu wymaga dobrze skoordynowanych działań. Wszystkie strony powinny w równym stopniu zaangażować się w osiągnięcie powszechnej dostępności. Bardzo ważnym elementem są informacje zwrotne od użytkowników końcowych. Konieczne jest przedstawienie ich potrzeb oraz potwierdzenie wyników. Projektanci i producenci powinni korzystać ze sprawdzających się w praktyce najnowocześniejszych, ekonomicznych technologii. reakcja na te potrzeby umożliwiła osiągnięcie trzech głównych celów w ramach projektu. Najważniejsza jest weryfikacja dostępności, w wyniku której ujawniono słabe i mocne strony infrastruktury, pojazdów, prawodawstwa oraz norm zależących od kraju. Drugim dokonaniem jest plan rozwoju. Został on zorganizowany w logiczny sposób. Rozpoczyna się od fazy planowania, do której zalicza się zbieranie informacji o podróży oraz przeprowadzenie rezerwacji, kończąc na fazie końcowej odpowiadającej zakończeniu podróży. Dzięki podejściu opartym na scenariuszach można dowiedzieć się, czy realizacja poszczególnych etapów procedury sprawiała liczne trudności, czy też była bezproblemowa. Następnie uporządkowano zebrane informacje w celu zastosowania najbardziej zaawansowanych rozwiązań w zakresie problemów z dostępnością. Specjaliści prowadzili wspólne prace w celu zapewnienia informacji zwrotnych od wszystkich ważnych użytkowników, od pasażerów do menedżerów odpowiedzialnych za eksploatację. NDuży problem stanowią regionalne różnice w zakresie prowadzonej polityki, jednak są one niwelowane w celu jednolitego wdrożenia tej inicjatywy w całej Europie. Dokonano przeglądu prawodawstwa, norm i wdrażania. Przygotowane zalecenia były dostosowane do wymagań paneuropejskich. Powołano centralną agencję na rzecz przeciwdziałania dyskryminacji. Wyniki projektu Uniaccess wyraźnie wskazują drogę do osiągnięcia celu, umożliwiając podróżowanie za pomocą transportu publicznego do wybranej lokalizacji wszystkim osobom niezależnie od ich statusu. Niezaprzeczalnie droga do osiągnięcia tego celu jest wyboista, ale dzięki projektowi Uniaccess po pewnym czasie może się okazać, że jest to droga szybkiego ruchu.
