Nieprawidłowości w stadium larwalnym chowu halibuta atlantyckiego
Problem ten nie dotyczy wyłącznie halibuta atlantyckiego. Jest to gatunek modelowy w poszukiwaniu odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące przeobrażeń ryb hodowanych z rodziny flądrowatych. Konsorcjum AARDE, posługując się larwami prawidłowymi oraz nieprawidłowymi, podjęło się identyfikacji odpowiednich markerów, pozwalających scharakteryzować pomyślny przebieg przeobrażenia. Naukowcy poddali badaniom etapy rozwoju larw od piątego do ósmego, a wyniki odniesiono następnie do wieku, wielkości i wysokości miotomu. Pomiędzy stadium wzrostu a wysokością miotomu oraz długością standardową wykryta została zależność liniowa. Wykorzystanie tych markerów, a w szczególności wysokości miotomu, podczas przeobrażenia pomogło w określeniu standardów dla pobierania próbek i przeprowadzania analiz. Do etapu ósmego proces rozwoju młodych halibutów wydawał się ustalony. Przeobrażenia nieprawidłowe, zatrzymane lub opóźnione identyfikowane były na podstawie nieodpowiedniego położenia przedniej płetwy, niepełnej migracji oka, złego ukształtowania głowy oraz nieprawidłowej pigmentacji. W celu ustalenia zdarzeń zaangażowanych w migrację oka przeprowadzano analizę rozwoju u ryb prawidłowych i nieprawidłowych, począwszy od stadiów najwcześniejszych do najpóźniejszych. Dokładnym badaniom poddano sekcje głowy każdej z próbek, dzięki czemu możliwe było określenie znaczników morfologicznych. Zbadano również larwy prawidłowe i nieprawidłowe pod kątem aktywności osteoklastów. Identyfikacji osteoklastów dokonano przy użyciu winianoopornej kwaśnej fosfatazy (TRAP). Odcinki próbne poddano barwieniu, a następnie z wykorzystaniem stereologii zmierzono aktywność TRAP, co pozwoliło na uzyskanie z obrazu dwuwymiarowego trójwymiarowych informacji. Wykorzystując antygen jądrowy komórek o działaniu antyproliferacyjnym (anty-PCNA) na drodze badań immunocytochemicznych określono aktywność komórkową w mózgoczaszce. Anty-PCNA zastosowano na odcinkach próbnych sąsiadujących z tymi wykorzystanymi do analizy aktywności osteoklastów. Wyniki wskazywały, że aktywność osteoklastów była regulowana poprzez komunikaty międzytkankowe wysyłane przez oko.
