Ulepszanie praktyk terapeutycznych w przypadku pacjentów po udarze
W ramach projektu CERISE przeprowadzono długotrwałe badania schematów powracania do zdrowia po udarze. Badania te, obejmujące okres 12 miesięcy po udarze, przeprowadzono w czterech ośrodkach rehabilitacyjnych w Europie. Analizowano najlepsze praktyki terapeutyczne i określono sposoby ulepszenia procesu rehabilitacji. W ramach pracy oceniono przebieg procesu fizykoterapii oraz terapii zajęciowej w czterech ośrodkach rehabilitacji poudarowej. Sfilmowano piętnaście sesji fizykoterapii oraz terapii zajęciowej. Zebrany materiał wykorzystano do zmierzenia częstotliwości wykonywania określonych czynności terapeutycznych w trakcie każdej sesji. Zdefiniowano wcześniej 12 kategorii. Wykorzystując strategię modelową, zebrano wyniki i określono prawdopodobieństwo powodzenia. Otrzymane dane wskazywały, że pomiędzy obydwoma rodzajami czynności rehabilitacyjnych istnieją wyraźne różnice. Okazało się również, że przebieg sesji dla poszczególnych rodzajów terapii był taki sam we wszystkich ośrodkach. Porównanie wykazało, że podczas sesji fizykoterapeutycznych częściej stosowano zabiegi ambulatoryjne, ćwiczenia mające na celu poprawę równowagi oraz czynności wstawania i kładzenia się. Podczas terapii zajęciowej częściej wykonywane były działania związane z codziennymi czynnościami domowymi oraz ćwiczenia poprawiające czucie, percepcję i funkcje poznawcze.
