Elektrody sitowe do badań układu somatosensorycznego
W toku projektu ROSANA badano podstawowe zagadnienia, które pojawiły się w związku ze sztucznym pobudzaniem układu somatosensorycznego, przenoszącego wrażenia dotyku, temperatury, bólu i ruchu stawów. Uzyskane informacje posłużyły do opracowania protez dotykowo-czuciowych. Naukowcy analizowali związek między bodźcem przyłożonym do skóry a elektryczną aktywnością nerwów czuciowych. Badali również normalną aktywność neuronów przetwarzających oraz wzajemne oddziaływanie przychodzących sygnałów elektrycznych i neuronów przetwarzających. Umożliwiło to badaczom stworzenie schematów sztucznego pobudzania do wywoływania aktywności neuronowej w układzie somatosensorycznym. W tym celu niezbędna była odpowiednia elektroda sitowa do badania zachowania zwierząt. Dlatego badacze stworzyli na bazie poliamidu elastyczną, dwukierunkową regeneracyjną elektrodę sitową na 27 do 54 kanałów, nadającą się do wszczepienia. Materiały użyte do sporządzenia elektrody sitowej spełniają międzynarodową normę ISO 10993, która dotyczy oceny biokompatybilności urządzeń medycznych przed przystąpieniem do badań klinicznych. Do elektrody sitowej można było podłączyć kilka typów przejściówek i złączy. Pierwsze wyniki pokazały, że elektroda sitowa była w stanie odbierać sygnały fizjologiczne z modelu zwierzęcego. Główna korzyść z zastosowania elektrody sitowej do rejestracji sygnałów polegała na wysokiej selektywności. Ponadto elektroda sitowa wykazała, że w następstwie regeneracji neuronów doszło do modyfikacji anatomicznej nerwów.
