Ulepszone oprogramowanie do obliczania natężenia promieniowania słonecznego
Ogniwa fotoelektryczne (PV) przekształcają światło słoneczne w energię elektryczną i są dziś jednym z głównych odnawialnych źródeł energii. Jednak dokładna ocena danych wyjściowych z ogniw PV wymaga często trudnych do zdobycia danych wejściowych dotyczących padającego promieniowania słonecznego. Umieszczenie satelitów Meteosat drugiej generacji (MSG) na orbicie okołoziemskiej było okazją do udoskonalenia wcześniejszych metod obliczania natężenia promieniowania słonecznego na powierzchni. Rozwijając poprzednie badania w tej dziedzinie, Uniwersytet Oldenburski kierował czterema innymi organizacjami uczestniczącymi w nowym projekcie badawczym o nazwie PVSAT-2. Opracowano oprogramowanie do cogodzinnego obliczania natężenia promieniowania bezpośredniego i rozproszonego za pomocą nowego systemu utworzonego podczas projektu Heliosat3. Aby zwiększyć dokładność, obok danych satelitarnych korzystano również z pomiarów naziemnych. Zastosowanie techniki krigingu różnic do danych powierzchniowych pomogło znacznie zmniejszyć błąd średni kwadratowy (RMSE). Nowe oprogramowanie nie tylko zwiększa dokładność obliczeń promieniowania, ale także usprawnia wykrywanie błędów. Poziom dokładności jest także powiązany w aplikacji z automatycznym mechanizmem oceny wydajności. Informacje na temat warunków meteorologicznych są również używane do dalszego wglądu w jakość danych wyjściowych oprogramowania.
