Zastosowanie metod mierzenia dyfrakcji metodą pomiaru czasu lotu (TOFD) do sprawdzania spoin
Projekt miał siedem celów, obejmujących wydajność sprawdzania metodą TOFD i procedury stosowania metody TOFD. Zajęto się też potrzebami szkoleniowymi i certyfikacyjnymi, a także opracowaniem kryteriów akceptacji. Pod uwagę również czynniki technologiczne, ekonomiczne i ludzkie. Wydajność metody TOFD została porównana i przeciwstawiona konwencjonalnym technikom badań NDT. Zostały one zdefiniowane w europejskich standardach stosowanych w badaniu naczyń ciśnieniowych na etapie produkcyjnym. Wyniki każdego badania przeprowadzonego na każdej próbce zostały zachowane w bazie danych umieszczonej w witrynie internetowej. Wyniki stosowania metody TOFD musiały zostać szybko i wiarygodnie porównane z wynikami uzyskanymi za pomocą innych metod NDT. W tym celu opracowano specyficzne narzędzia, aby ułatwić ten proces. Porównania były normalnie wykonywane przez stosowanie krzywych prawdopodobieństwa wykrycia (POD, Probability Of Detection) i narzędzi analizy statystycznej. W tym samym czasie opracowano również zoptymalizowane procedury TOFD i konkretne powiązane kryteria akceptacji. W ramach projektu TOFDPROOF powstały wytyczne szkoleniowe i certyfikacyjne, które zostały następnie rozpowszechnione w odpowiednich organizacjach. Były to m.in. społeczność badań NDT, Komitet Europejski na rzecz Standaryzacji (CEN) i firmy w Unii Europejskiej zajmujące się sprawdzaniem spoin. Metoda TOFD została następnie zastosowana na miejscu na dwóch składnikach spawanych. Umożliwiło to podkreślenie skuteczności technicznej i konkurencyjności finansowej metody TOFD w porównaniu z innymi badaniami NDT. Wyniki zostały następnie rozpowszechnione wśród specjalistów w zakresie badań NDT.
