Odpowiednio szybka ocena zagrożeń związanych z osuwiskami
Osuwiska to jedne z najczęściej występujących wtórnych skutków trzęsień ziemi, które powodują ogromne zniszczenia osiedli i infrastruktury, a także często ofiary w ludziach. Mimo że nie można kontrolować takich zagrożeń naturalnych, naukowcy próbują opracować skuteczne i przede wszystkim niezawodne systemy ostrzegania w oparciu o lepsze zrozumienie procesów powodujących powstawanie osuwisk. Mówiąc bardziej szczegółowo, w celu identyfikacji potencjalnych miejsc zagrożeń porównano obliczenia dla modeli matematycznych z obserwacjami doświadczalnymi z sieci monitorujących odkształcenia terenu. W tym celu partnerzy projektu OASYS wprowadzili koncepcję obserwacji multidyscyplinarnych. W celu identyfikacji stref aktywnych zainstalowano sieć stacji globalnego systemu nawigacji satelitarnej (GPS) i udoskonalono ją z użyciem bardzo dokładnych danych teledetekcyjnych (dane z satelitów i fotografie lotnicze). Dane teledetekcyjne wykorzystano głównie do odwzorowania czynników takich, jak nachylenie zbocza, uskoki tektoniczne, roślinność i zagospodarowanie terenu, które mogą mieć związek z występowaniem osuwisk. Jednak system ostrzegania powinien przewidywać potencjalne osuwiska tak wcześnie i dokładnie, jak to tylko możliwe. Oznacza to, że należy nie tylko obserwować odkształcenia powierzchni Ziemi, ale także ciągle rejestrować ich pomiary i przekazywać je w czasie rzeczywistym do systemu ostrzegania. Dlatego do monitorowania na dużą skalę obszarów podatnych na występowanie osuwisk wykorzystano pomiary GPS, a trójwymiarowe pomiary przemieszczeń w czasie rzeczywistym wykonywane były przez georoboty. Georoboty zastąpiły naukowców, automatycznie określając cele i zbierając informacje dotyczące ruchu bloków i granic między obszarami stabilnymi i niestabilnymi. Pomiary odkształceń w czasie rzeczywistym były przekazywane do komputerów stacji centralnej, gdzie zastosowano innowacyjne narzędzia do analizy w celu oceny zmian osuwającego się obszaru. Wszystkie zebrane informacje można wykorzystać w systemie z bazą wiedzy lub systemie stosującym logikę rozmytą w celu określenia potencjalnego zagrożenia wystąpienia osuwiska. Na koniec możliwe powinno być podjęcie konkretnej decyzji o poinformowaniu mieszkańców zagrożonego obszaru, czy konieczna jest ewakuacja.
