Wyjaśnienie genetycznego mechanizmu odporności owiec na nicienie
W ramach finansowanego przez WE projektu GENESHEEPSAFETY skoncentrowano się na wychodzących poza tradycyjne techniki hodowlane metodach ulepszania jakości produktów pochodzących z łańcucha produkcji owczych wyrobów spożywczych. Partnerzy projektu poszukiwali sposobów genetycznego doskonalenia określonych ras owiec poprzez dobór zwierząt wykazujących „korzystny” profil genetyczny (genotyp). Badacze poszukiwali profilu genetycznego wpływającego na różnorodne cechy, od produkcji mleka po odporność na zakażenia. Część konsorcjum projektu skoncentrowała się na wrodzonej cesze, którą wydają się przejawiać niektóre owce, a mianowicie na odporności na zakażenie nicieniami. Pasożytnicze nicienie mogą mieć szkodliwy wpływ na organizm żywiciela, a w konsekwencji — na wyroby spożywcze pochodzące od danego zwierzęcia i ich zdatność do spożycia. Partnerzy projektu z instytutu INRA badali owce ras sarda i lacaune hodowane na Sardynii. Na podstawie określonych wskaźników badaczom udało się odkryć specyficzne powiązania pomiędzy loci w genomie owiec i odpornością tych zwierząt na zakażenie nicieniami. Uważa się, że loci te, zwane loci cech ilościowych (ang. QTL, quantitative trait loci), wpływają na odporność zwierzęcia na zakażenie nicieniami. Dalsze badania w tej dziedzinie mogą przynieść niezwykle cenne rezultaty w odniesieniu do hodowli zwierząt i ogólnie przemysłu spożywczego.
