Spojrzenie na problem przenoszenia pasożytów między rybami
Enteromyxum leei (E.leei) to mający decydujące znaczenie patogen Sparus aurata i innych ryb hodowanych w Morzu Śródziemnym, który jest odpowiedzialny za chorobę myxidiosis. Znaczenie to wynika z faktu, że jest on przyczyną wysokiej śmiertelności zarówno wśród ryb odławianych jak i śródlądowych systemów marikultury, co z kolei wpływa na gospodarkę. Choć myxidiosis ma bardzo istotne znaczenie, wiedza o cyklu życia, przenoszeniu, epidemiologii, mechanizmach zakażania i immunologii pasożyta jest bardzo ograniczona. W tym świetle, w ramach projektu MYXFISHCONTROL, zbadano sposób przenoszenia E. leei poprzez kohabitację (CH), drogą ustną (OR) i przez zanieczyszczony ściek (EF). Wzięte pod uwagę czynniki to dostępność pasożytów, drogi wejścia, różnice w podatności ryb na choroby i temperatury. Okazuje się, że pasożyty w rozmaitych stadiach rozwojowych znajdowały się w różnych miejscach przewodu jelitowego. Nie stwierdzono zakażenia innych części układu pokarmowego, takich jak żołądek i woreczek żółciowy, ani także narządów, w których zachodzi proces hematopoezy, w wątrobie czy we krwi. Istnienie pasożytów stwierdzono głównie na małych odcinkach, na których pasożyty w początkowych stadiach znajdowały się na peryferiach, a w stadium dojrzałości w środku.