Ramy tworzenia polityki w zakresie zmian klimatycznych
Modele dotyczące zmian przyszłego klimatu i ich skutków charakteryzują się wysokim stopniem niepewności, podobnie jak modele wykorzystywane do oceny kosztów i korzyści związanych z różnymi ścieżkami łagodzenia zmian klimatu. Współfinansowany ze środków UE projekt TRANSrisk odpowiedział na tę lukę w wiedzy, aby pomóc decydentom we wdrożeniu skuteczniejszej polityki klimatycznej poprzez lepsze zrozumienie kosztów, korzyści, zagrożeń i niepewności związanych z różnymi opcjami polityki. Naukowcy opracowali ramowe zasady oceny, obejmujące analizę ryzyka i niepewności dotyczących kosztów oraz korzyści związanych ze ścieżkami przejścia, jak również wynikających z nich projektów ustaw. Ścieżki te dają wgląd w szereg technologicznych innowacji, które mogą pomóc w zrównoważonym przejściu na gospodarkę niskoemisyjną w sektorze energii, transportu, rolnictwa i przemysłu. Zestaw narzędzi wspomagających podejmowanie decyzji pomógł również ustawodawcom w kształtowaniu świadomej polityki. „Niektóre nasze narzędzia umożliwiają badanie, kategoryzowanie i analizowanie wiedzy kluczowych interesariuszy z danego sektora, podczas gdy inne mogą pomóc w szybkim i łatwym oszacowaniu wpływu proponowanych zmian ustaw”, mówi jedna z głównych badaczek projektu, dr Jenny Lieu. Ocena studiów przypadków Partnerzy projektu dokładnie przetestowali narzędzia i wskazówki opracowane w ramach projektu TRANSrisk w 14 studiach przypadków w różnych krajach, począwszy od Europy i Ameryki Północnej po szybko rozwijające się gospodarki Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. „Każde studium przypadku koncentrowało się na kluczowych sektorach gospodarki i technologiach niskoemisyjnych w danym kraju, przyjmując wspólne ramy dla bardzo różnych kontekstów (społecznych, ekonomicznych i politycznych) oraz technologii”, wyjaśnia jeden z głównych badaczy projektu, prof. Gordon MacKerron. Studia przypadków obejmowały fotowoltaikę w Holandii zarówno na poziomie dachu, jak i farmy fotowoltaicznej oraz przejście z węgla na odnawialne źródła energii w polskim sektorze wytwarzania energii. W indonezyjskim studium przypadku zbadano zastosowanie biologicznych fermentatorów i biogazu do wytwarzania energii elektrycznej zarówno na poziomie wioski, jak i w większej skali. W Chile naukowcy badali produkcję energii słonecznej i sposób, w jaki środki łagodzące emisję dwutlenku węgla można „dostroić” w celu poprawy jakości powietrza w miastach. Współpraca z różnorodną grupą interesariuszy może pomóc w lepszym zrozumieniu podstawowych problemów i potencjalnych zagrożeń, jak również sposobu, w jaki wpływają one na różne grupy. W związku z tym, w ramach projektu TRANSrisk podjęto współpracę z takimi interesariuszami jak organizacje pozarządowe i przedstawiciele przemysłu, organizując warsztaty i spotkania związane ze studiami przypadków. Jak twierdzi prof. MacKerron: „Większość studiów przypadków wykorzystywała proces dwukierunkowy, w którym interesariusze przekazywali nam informacje, a w zamian otrzymywali wyniki dotyczące potencjalnych ścieżek niskoemisyjnych”. Liczne korzyści Proces ten miał dwa najważniejsze skutki. Po pierwsze, interesariusze otrzymali najnowocześniejszą akademicką analizę preferowanych niskoemisyjnych technologii i ścieżek. Po drugie, partnerstwa stworzone między interesariuszami i naukowcami mogą być w przyszłości wykorzystywane przez obie strony do lepszego zrozumienia rozwoju technologii niskoemisyjnych i ich zastosowania. Ścieżki przejścia do przyszłości niskoemisyjnej są często postrzegane jako z natury pozytywne, ale studia przypadków ujawniły kilka kompromisów prowadzących do negatywnych skutków społecznych, ekonomicznych i środowiskowych. W niektórych przypadkach kompromisy te mogą prowadzić do oporu społecznego, na przykład wtedy, gdy duża liczba ludzi (lub osób pracujących w sektorach wpływowych politycznie) staje w obliczu utraty pracy. Projekt TRANSrisk przyniesie korzyści zarówno ustawodawcom i badaczom, jak i członkom społeczeństwa. „Projekt pomoże tym, którzy chcą zrozumieć nie tylko koszty związane ze zmianami klimatycznymi, ale także zagrożenia, niepewność i współzależności związane z różnymi ścieżkami łagodzenia skutków tego zjawiska, jak również społeczną akceptację (lub jej brak) dla technologii niskoemisyjnych”, podsumowuje dr Lieu.
Słowa kluczowe
TRANSrisk, polityka, interesariusz, ryzyko, przejście, zmiana klimatu, niskoemisyjne, słoneczne, naukowe, ustawodawca, niepewność
