Potrzebna nowa strategia powstrzymywania nawrotów gruźlicy u biedniejszych pacjentów
Według wyników nowych badań standardowe podejście do leczenia nawrotów gruźlicy (TB) w państwach o niskich i średnich dochodach nie sprawdza się. W raporcie z badań opublikowanym w czasopiśmie PLoS Medicine, naukowcy wzywają do poprawy dostępu do szybkiej diagnostyki lekoopornej TB, drugiej linii leczenia TB i terapii antyretrowirusowej HIV (wirusa nabytego braku odporności). Podkreślają, że każdego roku od 10 do 20 procent pacjentów leczonych na TB ponownie zapada na tę chorobę w następstwie nieudanego, przerwanego lub pogorszonego leczenia. Chorzy na TB, którzy ponownie zapadają na tę chorobę, są zazwyczaj poddawani ośmiomiesięcznej kuracji pięcioma lekami, zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Chociaż to ponowne leczenie jest stosowane od trzech dekad, jego skuteczność nigdy nie została właściwie oceniona w toku testów klinicznych czy podobnych badań, a ponadto zostało ono opracowane przed rozpowszechnieniem się wielolekowo opornej (MDR) TB. W ostatnich latach stało się jasne, że reżim ponownego leczenia zbyt często przynosi słabe efekty, zwłaszcza w przypadku osób chorych na HIV i MDR TB. Celem badań prowadzonych pod kierunkiem naukowców z Republiki Południowej Afryki, Ugandy, USA i Wlk. Brytanii była analiza leczenia i przeżywalności wśród pacjentów poddawanych leczeniu TB w przeszłości oraz identyfikacja czynników powiązanych ze słabymi wynikami leczenia. Odkrycia wskazują na zapotrzebowanie na skuteczniejsze strategie leczenia osób dotkniętych nawrotową TB. "Wyniki naszych badań sugerują, że zalecana terapia TB okazuje się nieskuteczna aż u jednej czwartej pacjentów cierpiących na nawrotową TB w krajach rozwijających się" - stwierdza dr Edward Jones-López, naczelny autor raportu i adiunkt w Akademii Medycznej w Bostonie w USA. Podkreśla że, "ten wskaźnik jest niedopuszczalnie wysoki" i jak stwierdza "zasadnicze znaczenie ma poznanie przyczyn takiego stanu rzeczy oraz sposobu, w jaki możemy uporać się z tą nierównością zdrowotną". Wyniki badań 140 osób zarażonych wirusem HIV i 148 osób wolnych od wirusa HIV przeprowadzonych w Kampali, Uganda, wskazują że ponowne leczenie TB zawiodło u znacznego odsetka pacjentów - 20% osób wolnych od wirusa HIV i 26% osób zarażonych wirusem HIV nie zostało skutecznie wyleczonych (według zespołu, aby leczenie było skuteczne chory musi zostać wyleczony i przejść cały proces leczenia). Leczenie zakończyło się niepowodzeniem w przypadku wszystkich chorych na MDR TB. Niemal jedna czwarta chorych później zmarła, podczas gdy u sześciu procent nastąpił nawrót TB, a przypadki śmiertelnie były szczególnie liczne wśród osób zakażonych wirusem HIV. Naukowcy są przekonani, że powodów takiej sytuacji może być wiele. Pośród nich należy wymienić słabe przestrzeganie reżimu farmakologicznego i obecność lekoopornych postaci TB, w tym MDR TB, z których niektóre przypadki mogły nie zostać zdiagnozowane. W przypadku osób zarażonych wirusem HIV, niska liczba komórek CD4 (wskaźnik informujący o poważnym narażeniu układu immunologicznego) i słaby dostęp do terapii antyretrowirusowej również znajdują się pośród czynników ryzyka. Innymi czynnikami powiązanymi ze słabymi wynikami leczenia są wiek oraz dłuższe utrzymywanie się objawów TB. "Wyniki tych badań prospektywnych dostarczają dowodów na to, że standardowe podejście do ponownego leczenia TB, jakie stosuje się w państwach o niskim i średnim dochodzie, jest nieodpowiednie" - podsumowują naukowcy. "Priorytet należy nadać testom klinicznym nowych podejść do ponownego leczenia TB na obszarach dotkniętych wirusem HIV i TB. Nasze odkrycia wskazują na wagę nowej, skuteczniejszej strategii zarządzania [lekooporną] TB w państwach o niskich i średnich dochodach z szeroko rozpowszechnioną infekcją wirusem HIV." Wyniki sugerują, że sposoby leczenia trzeba będzie prawdopodobnie dostosowywać, w zależności od tego czy dana osoba ma wirusa HIV czy nie. W przypadku osób zakażonych dostęp do szybkiego diagnozowania oraz lepsze leczenie farmakologiczne drugiej linii wraz z terapią antyretrowirusową mogą przynieść najlepsze wyniki. Badania podkreślają również potrzebę terapii bezpośrednio nadzorowanej (DOT) u chorych na TB. DOT łączy diagnozowanie TB i rejestrację każdego wykrytego chorego, po których następuje standardowe leczenie wielolekowe i ewaluacja wyników każdej osoby oraz grupy, aby monitorować ogólne wyniki programu. "Pora na udoskonalenie zarządzania TB, a w szczególności rozważenie, w jaki sposób koinfekcja wirusem HIV powinna zmieniać sposób leczenia gruźlicy" - zauważa dr Alphonse Okwera z Uniwersytetu Makerere w Kampali, jeden z autorów raportu. "Życie setek tysięcy ludzi w miejscach o ograniczonych zasobach jest narażone na niebezpieczeństwo, zatem ta zmiana potrzebna jest już od dawna."Więcej informacji: Wellcome Trust: http://www.wellcome.ac.uk Akademia Medyczna w Bostonie: http://www.bumc.bu.edu/ Artykuł w czasopiśmie PLoS Medicine: http://www.plosmedicine.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pmed.1000427
Kraje
Uganda, Zjednoczone Królestwo, Stany Zjednoczone, Republika Południowej Afryki