Naukowcy rzucają światło na różnorodność chrząszczy
Wyjątkowa różnorodność chrząszczy jest wynikiem ich wczesnej ewolucji (pojawiły się po raz pierwszy w epoce dinozaurów), wysokiego stopnia przetrwania linii rodowodowych oraz zdolności do różnicowania się zależnie od warunków niszowych. Odkryto około 350 000 gatunków chrząszczy, co oznacza, że stanowią one około 25 procent wszystkich znanych form życia na Ziemi. - Tak wysoki odsetek wszystkich znanych gatunków sprawia, że poznanie zależności między nimi i ich ewolucji dostarcza nam nowych, ważnych informacji na temat źródeł bioróżnorodności i niezakłóconego rozwoju chrząszczy od prawie 300 milionów lat - wyjaśnił profesor Alfried Vogler z Imperial College w Londynie i Muzeum Historii Naturalnej, który kierował badaniem różnorodności tych owadów. Wyniki badania, częściowo finansowanego przez UE, opublikowano w najnowszym numerze czasopisma "Science". Badanie otrzymało wsparcie UE z budżetu projektu SysResource ("Zwiększenie dostępu europejskich naukowców do zasobów systemowych i urządzeń analitycznych"), finansowanego w ramach tematu "Doskonalenie ludzkiego potencjału badawczego i podstaw wiedzy społeczno-ekonomicznej" piątego programu ramowego (5PR). Od wielu lat naukowcy dyskutują na przyczynami tak wielkiej liczebności i ogromnego zróżnicowania chrząszczy. Wielu z nich uważa, że ewolucja i różnicowanie chrząszczy przebiegały równolegle z procesami zachodzącymi u roślin kwiatowych, którymi się żywiły. Profesor Vogler i jego zespół porównał DNA prawie 1900 gatunków chrząszczy, przedstawicieli ponad 80 procent znanych na świecie rodzin tych owadów. Wyniki pozwoliły na sporządzenie szczegółowego drzewa genealogicznego chrząszczy. Na jego podstawie stwierdzono, że wiele współczesnych linii rodowodowych chrząszczy już występowało na świecie, gdy pojawiły się pierwsze rośliny kwiatowe. Linie te przetrwały do czasów współczesnych dzięki swej zdolności do wykorzystywania nowych szans ekologicznych oraz zmiany stylu życia i sposobu odżywiania. - W przeciwieństwie do dinozaurów, które wyginęły, chrząszcze przetrwały dzięki zróżnicowaniu środowiskowemu i zdolnościom do adaptacji - dodał profesor Vogler.