Erotyka w muzyce sakralnej
Nie do końca wiadomo, w jaki sposób seksualność i erotyka przekazywane są poprzez muzykę oraz w jaki sposób muzyka tworzy i umacnia normy dotyczące płci. Uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu SEMCMER (Sex in the early modern city: Musical eroticism in Rome) badali możliwości wykorzystywania muzyki jako narzędzia politycznego i kulturowego. Prace koncentrowały się na XVI w., w którym miała miejsce rewolucja w zakresie kultury erotycznej w sztuce, literaturze i muzyce. Dokładniej mówiąc, badanie dotyczyło szesnastowiecznej włoskiej pieśni świeckiej i kościelnej, zawierającej motywy erotyczne. Chodzi tu o madrygały, pieśni stroficzne i pieśni sakralne dedykowane kardynałom, biskupom i innym dostojnikom kościelnym oraz szlachcicom i szlachciankom. Głównym celem było przeanalizowanie różnych sposobów kontaktu kobiet i mężczyzn z muzyką w zależności od klasy, przynależności etnicznej, rasy, religii, płci i seksualności. Muzyka z XVI w. została przeanalizowana z uwzględnieniem szerokiego kontekstu historycznego i kulturowego. Warstw podtekstów seksualnych nie można było sprowadzić do jednego znaczenia. Pokazuje to, że pieśni mogą być rozumiane na różnych poziomach, w zależności od zaznajomienia publiczności ze współczesnym językiem erotycznym. Dawały one upust nieprzyzwoitym uczuciom, które nie mogły być w owym czasie wyrażane w inny sposób. Jednym z przykładów jest pieśń stroficzna posiadająca podtekst polityczny. Badania te pomogły w zrozumieniu podobnych kwestii we współczesnej muzyce i kulturze, a przykładem może być tu analiza feministyczna dyskursu czystości w muzyce brytyjskiej początków XX w. Podsumowując, omawiane prace przyczyniają się do pogłębienia wiedzy z zakresu historii muzyki, a także seksualności. Dzięki temu mogą przyczynić się do walki z dyskryminacją ze względu na płeć oraz do zwiększenia akceptacji dla różnorodności w dzisiejszej Europie.
Słowa kluczowe
Erotyka, muzyka sakralna, normy dotyczące płci, seksualność, Rzym, XVI wiek
