Terapie molekularne na niewydolność serca
Niewydolność serca jest główną przyczyną hospitalizacji i zgonów w krajach rozwiniętych. Utrzymująca się, patologiczna hipertrofia wydaje się jednym z głównych czynników prognostycznych nagłej śmierci sercowej. Jest powodowana przez zmiany w regulacji transkrypcyjnej i potranskrypcyjnej. Ostatnie badania wskazują, że zakodowane w genomie jednoniciowe małe RNA, znane jako mikroRNA (miR), odgrywają kluczową rolę w rozwoju i niewydolności serca. mikroRNA hamują ekspresję genów na etapie translacji, a ich selektywna modulacja jest terapeutycznie korzystna w modelach przedklinicznych. Potwierdza to hipotezę o użyteczności modulatorów mikroRNA w terapii. Zakres finansowanego przez UE projektu PATCH (Targeting the miR-106b~25 cluster in pathological cardiac hypertrophy) obejmował ustalenie, które czynniki powodują hipertrofię serca. Biorąc pod uwagę ostatnie dowody wskazujące na rolę błędnej regulacji mikroRNA w niewydolności serca, badacze skupili się na zespole miR-106b~25, którego ilość spada podczas patologicznej hipertrofii u myszy. Utrata zespołów mikroRNA ─ miR-106b~25 oraz miR-17~92 prowadzi do obumarcia zarodka w wyniku poważnych defektów serca, co wskazuje na ich szczególną rolę w rozwoju serca. Członkowie konsorcjum przeprowadzili bioinformatyczne badania przesiewowe, aby zidentyfikować potencjalne cele zespołu miR-106b~25 bezpośrednio poniżej ich sekwencji DNA, które mogą odgrywać rolę w patologicznym przemodelowaniu serca. Oprócz serii nowych genów odkryli sieć genów związanych z patologiczną hipertrofią. Odkrycia projektu podkreślają istotność zespołu miR-106b~25 w chorobach serca i wytyczyły nowe drogi profilaktyki jego niewydolności.
Słowa kluczowe
Niewydolność serca, mikroRNA, hipertrofia, geny
