Ochrona dorzecza Sawy
Do rzeki Sawy, największego dopływu Dunaju, uchodzą dopływy z co najmniej czterech krajów bałkańskich, Bośni i Hercegowiny, Chorwacji, Serbii i Słowenii. Co więcej, rzeka ta łączy trzy miasta stołeczne, Belgrad, Lublanę i Zagrzeb. Jako taka stanowi decydujący element ogólnych warunków społeczno-gospodarczych Bałkanów, zwłaszcza że zapewnia dostęp do licznych zasobów rekreacyjnych, od wyjątkowych terenów podmokłych po zróżnicowane biologicznie lasy. Od blisko dwóch dekad informacje dotyczące zagospodarowania tych cennych zasobów lądowych i wodnych są niedostateczne z punktu widzenia możliwości zarządzania nimi i czerpania z nich korzyści. Jest to spowodowane m.in. słabą instytucjonalną i prawną kontrolą zasobów, co w konsekwencji prowadzi do niedostatecznego monitorowania danych. Aby dobroczynne działania doprowadziły do zrównoważonego korzystania z zasobów, powstał projekt "Dorzecze Sawy: zrównoważone wykorzystanie zasobów, zarządzanie nimi i ochrona" (SARIB), którego celem było opracowanie i walidacja odpowiednich narzędzi. Procedury te oparto na połączeniu analiz chemicznych i ocen oddziaływania biologicznego w celu oszacowania rozmiarów zanieczyszczenia, a także jego wpływu na życie organizmów rzecznych. Rozmieszczenie geograficzne zanieczyszczeń śledzono przy użyciu systemu informacji geograficznej (GIS). Dane dotyczące parametrów środowiskowych obejmujących czynniki zanieczyszczające środowisko, bioakumulację i stan zdrowia ryb zebrano i powiązano, stosując podejścia modelowe w celu opracowania narzędzi oceny. Do osiągnięć projektu SARIB należy opracowanie predykcyjnego modelu zachowania niebezpiecznych toksyn. Model ten zintegrowano z systemem społeczno-gospodarczym, by móc analizować różne scenariusze, środki remediacyjne i najlepsze praktyki. Co istotne, powstały narzędzia do identyfikacji, łagodzenia lub rozdzielania obciążeń krytycznych w oparciu o potencjał wrażliwości ekologicznej oraz prognozy w zakresie optymalnej eksploatacji gospodarczej zasobów wodnych. Zespół badawczy SARIB poszerzył interdyscyplinarną, synergistyczną współpracę badaczy, naukowców i innych zainteresowanych stron zaangażowanych w zarządzanie zasobami tego ważnego dorzecza. Podsumowując, dzięki uzyskanym informacjom wraz z nowo opracowanymi narzędziami do modelowania, przyszłość dopływu Sawy zapowiada się obiecująco dla jej fauny i flory, a także mieszkańców.
