Na tropie zanieczyszczeń wywołanych rtęcią
Metylortęć (MeHg) powstaje z jonów Hg2 w środowisku wodnym. MeHg, będąca silną neurotoksyną, jest zatem częstym składnikiem zanieczyszczonej wody. Troska o zdrowie i środowisko skłoniły naukowców do przeprowadzenia badań nad metylacją Hg2+ oraz naturalną degradacją (demetylacją) MeHg. Zespół projektu HG-197 MEHG Assess właśnie ukończył badania dotyczące śledzenia Hg2+ w terenie oraz otoczeniu eksperymentalnym, czego celem było wskazanie, jakie warunki wpływają na formowanie i degradację tego związku. Wykorzystując wskaźnik radioaktywności 197 Hg, naukowcy podążali za Hg w obrębie Reaktor Centre w Institute Jozef Stefan w Słowenii. Rejestrując retencję Hg oraz możliwości redukcyjne Hg2+, badacze ocenili aktywność wskaźnika w zewnętrznym przepływie powietrza oraz w spienionej wodzie w obrębie systemu. W ramach drugiej fazy projektu rejestrowano retencję Hg2+ w odniesieniu do gipsu użytego w zakładzie odsiarczania spalin (FGD). Zakłady odsiarczania spalin, często usytuowane w obrębie elektrowni węglowych, znane są z emisji rtęci. Retencję Hg zmierzono również w obrębie instalacji odsiarczania spalin wykorzystującej manganian potasu (VII) (KMnO4) przy różnym poziomie pH i kontrolującej reakcję redoks. Aby zbadać zachowanie Hg w środowisku naturalnym, do próbek wody z jeziora, rzeki i przybrzeżnej laguny, oraz z morza i deszczówki dodano Hg2+, wskaźnik 197 Hg, a następnie przechowywano w różnych warunkach. Oceniono straty Hg2+ dla każdego z tych rozwiązań. Projekt HG-197 Assess zaspokoił rosnącą potrzebę zbadania metylacji rtęci w wodzie morskiej a nie tylko w glebie, która jest środowiskiem często poddawanym badaniom. Usprawniona metodologia analizy formowania i degradacji Hg będzie wartościowym narzędziem wykorzystywanym w kontekście jezior i przybrzeżnych ekosystemów.
