Lokalizowanie poszkodowanych w zawalonych budynkach
Po zawaleniu się budynku niezwykle trudno jest znaleźć i uratować ludzi uwięzionych pod gruzami. Ratownicy zazwyczaj nie wiedzą, ilu osób szukają ani czy uwięzieni nadal żyją. Dotychczas najskuteczniejszym rozwiązaniem było korzystanie z psów tropiących. Opracowanie bardziej zaawansowanej technicznie alternatywy przyjęto za cel projektu "Second generation locator for urban search and rescue operations" (SGL FOR USAR) . Projekt połączył 21 uczestników, a jego czteroletnie prace zakończono w październiku 2012 r. Projekt otrzymał dofinansowanie w wysokości około 4,9 mln EUR na opracowanie technologii czujników ułatwiających ratowanie ludzi uwięzionych w gruzach budynków. Wśród celów projektu znalazło się między innymi wykrywanie i identyfikowanie śladów chemicznych charakterystycznych dla ludzi oraz zintegrowanie odpowiednich czujników z urządzeniami operacyjnymi. Innym celem było zintegrowanie wszystkich technologii w jedną przenośną platformę zarządzania danymi i zasobami. Cele projektu osiągnięto, opracowując innowacyjny system przenośny. W skład systemu wchodzą czujniki oraz zintegrowany system zdalnego wczesnego wykrywania pustych przestrzeni. Początkowe prace projektu obejmowały zbudowanie symulatora uwięzienia pod gruzami, symulatora woni i przenośnego urządzenia dla służb ratowniczych. Tworzony system składa się z modułów wykrywających znaczniki chemiczne ludzkiego oddechu, potu i moczu oraz znaczniki charakterystyczne dla zwłok. Inny system szacuje stan zdrowia uwięzionej osoby poprzez analizę śladów metabolitów w wydychanym powietrzu. Wśród fundamentalnych osiągnięć projektu znalazły się też algorytmy do analizy akustycznej dźwięków rejestrowanych w gruzach budynków oraz system umożliwiający komunikację bezprzewodową wewnątrz zawalonego budynku i w jego pobliżu. Uczestnicy projektu opracowali dwa kompletne prototypy. Pierwszym było przenośne urządzenie ze spektrometrem jonowym do wykrywania kluczowych znaczników chemicznych. Drugim prototypem był system zdalnego wczesnego wykrywania, który umożliwia bieżące monitorowanie całościowego obrazu sytuacji na miejscu katastrofy. W testach z użyciem świńskich tusz zastępujących ludzkie zwłoki potwierdzono skuteczność wykrywania i identyfikowania kluczowych związków chemicznych. Dodatkowy system identyfikuje zagrożenia w obszarze prac, aby zwiększać bezpieczeństwo ratowników. Ostatecznym wynikiem prac projektu SGL FOR USAR będą systemy wykrywające ślady obecności ludzi w rumowiskach budynków. Systemy pozwolą też określać stan osób poszkodowanych, aby szybciej kierować pomoc do najbardziej potrzebujących, a tym samym potencjalnie zmniejszać liczbę ofiar śmiertelnych.
