Odkrywanie na nowo korzeni biopolityki
W historii myśli ludzkiej pojawiła się radykalna idea, według której dzięki dynamicznym siłom, takim jak władza i wiedza, ludzie mogą kontrolować i zmieniać procesy zachodzące w życiu. W ten sposób życie i żywa istota wkraczają w sferę walki politycznej. W drugiej połowie dwudziestego wieku zarysował się istotny problem związany z tą koncepcją: w jaki sposób naukowa racjonalność może ingerować w proces ewolucji istot ludzkich. W połowie lat 70. XX wieku Michael Foucault (1926-1984), francuski filozof, socjolog i historyk, określił tę koncepcję mianem biopolityki. Foucault rozwinął badania prowadzone przez swojego mentora, Georgesa Canguilhema (1904-1995), francuskiego filozofa i lekarza, którego specjalnością była epistemologia oraz filozofia nauki, w szczególności w przypadku biologii. Foucault zgłębiał pojęcie oporu, którego nie postrzegał negatywnie, tak jak często się to przyjmuje, ale jako sposób tworzenia, odtwarzania, przekształcania i przetwarzania. Zadawał pytania na temat wpływu oporu na nowe formy sieci stosunków władzy oraz skłonności tej sieci do zmian w wyniku oporu. Wokół prac Foucaulta od 15 lat ciągle toczy się debata na temat biopolityki, natomiast prace Canguilhema zostały pominięte. Było to bodźcem do rozpoczęcia projektu Biopolitics: odkrycia na nowo prac Canguilhema oraz jego wkładu we współczesną debatę w dziedzinie biopolityki. W ramach projektu wspierano prace mające na celu wydanie wszystkich dzieł Canguilhema. Pierwszy tom zostanie opublikowany w tym miesiącu (wrzesień 2010 roku). Ponadto główne badania prowadzone w ramach projektu były skoncentrowane na niewydanych pracach tego filozofa, pochodzących z lat 1929-1943. Miało to na celu poznanie stopniowej ewolucji jego poglądów filozoficznych na temat epistemologii medycyny i biologii. Badania mogą mieć istotne znaczenie dla bieżącej debaty o biopolityce, a także długofalowy wpływ na społeczeństwo w odniesieniu do innych dziedzin, takich jak bioetyka.
