Skip to main content
European Commission logo
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS
CORDIS Web 30th anniversary CORDIS Web 30th anniversary
Zawartość zarchiwizowana w dniu 2024-05-27

Foot-and-mouth disease virus: the molecular basis of tissue tropism and persistence

Article Category

Article available in the following languages:

Określono lokalizację komórkową wirusa pryszczycy

Zidentyfikowano dokładną lokalizację materiału genetycznego wirusa wywołującego pryszczycę u zwierząt. Dzięki temu możliwe jest opracowanie środków antywirusowych w celu zwalczenia choroby będącej poważnym zagrożeniem dla przemysłu hodowli trzody w Europie.

Pryszczyca powoduje gorączkę, brak apetytu oraz wystąpienie bolesnych pęcherzy na pysku i racicach u bydła, owiec, świń oraz kóz. Wirus pryszczycy jest odpowiedzialny za znaczne straty w hodowli oraz będący ich następstwem spadek dochodów hodowców spowodowany koniecznością uboju, dezynfekcji miejsca hodowli oraz odbudowy stada. W obliczu poważnych skutków wywoływanych przez pryszczycę rozpoczęto szczegółowe badania mające na celu poznanie patologii choroby. Niepełna wiedza dotycząca lokalizacji wirusa była impulsem do powstania projektu FMD TROPISM (Tropizm pryszczycy), w ramach którego zbadano położenie wirusa w trakcie różnych etapów infekcji. W trakcie przebiegu choroby widoczne są dwie fazy. Pierwsza faza ostra, podczas której szczególnie ważna jest reakcja przeciwciał, i druga – przewlekła faza asymptomatyczna. Jeśli wirus występuje u zwierzęcia po upłynięciu 28 dni od momentu zarażenia, zwierzę jest określane mianem nosiciela — faza powoduje problemy w trakcie przeprowadzania programów szczepień. Partnerzy projektu z Institute for Animal Health w Wielkiej Brytanii zastosowali technikę mikrodysekcji laserowej oraz reakcji łańcuchowej polimerazy w czasie rzeczywistym w celu oszacowaniu wysokości poziomu materiału genetycznego wirusa pryszczycy w trakcie ostrej i przewlekłej fazy choroby. Poddano analizie pięć warstw nabłonka tkanki racic, ozora oraz gardła, a także tkankę gruczołu śluzowego oraz węzłów chłonnych. Zarejestrowano także dokładną lokalizację kwasu RNA wirusa wewnątrz komórki. W ten sposób zidentyfikowano główne tkanki zaatakowane przez wirusa w trakcie rozwoju choroby. Dane uzyskane w wyniku badania będą pomocne w dalszych badaniach zainfekowanych zwierząt w obydwu fazach rozwoju choroby — fazie ostrej i fazie nosicielstwa. Możliwe jest dokładnego poznanie mechanizmu atakowania komórek nabłonkowych przez wirusa in vivo, co można wykorzystać do opracowania nieodpornościowej strategii kontroli opartej na środkach antywirusowych.

Znajdź inne artykuły w tej samej dziedzinie zastosowania