Wpływ kwasu retinowego na komórki nowotworowe nareszcie znany
Na podstawie testów określono, że w przypadku niektórych nowotworów retinoidy wykazują zarówno działanie profilaktyczne, jak i terapeutyczne. Aby poznać możliwości związane z tym odkryciem, ze środków europejskich sfinansowano projekt pod nazwą ANTICANCER RETINOIDS, który obejmował zbadanie przeciwnowotworowego działania kwasu retinowego (RA) oraz prowadzenie terapii wspieranej innymi lekami. Deksametazon i hydrokortyzon to hormony steroidowe, które można stosować w ramach terapii chorób nowotworowych. Deksametazon przykładowo jest podawany pacjentom w trakcie chemioterapii w celu przeciwdziałania określonym skutkom ubocznym leczenia i może być stosowany jako samodzielny lek antynowotworowy. W Narodowym Instytucie Badań na Rakiem we włoskim Pordenone grupa badawcza zbadała wpływ wymienionych wcześniej dwóch glikokortykoidów na komórki chłoniaka z komórek płaszcza (MCL). Wyniki okazały się obiecujące. Fizjologiczne stężenie obu sterydów spowodowało nieznaczny wzrost licznych komórek MCL. Ponadto deksametazon oraz hydrokortyzon nie oddziałują na korzystne właściwości kwasu RA polegające na hamowaniu wzrostu komórek MCL. Wcześniejsze testy wykazały, że steroidy stymulują zwiększenie liczby unieśmiertelnionych komórek limfocytów B zakażonych wirusem Epsteina-Barra. Apoptoza, sygnalizowana za pośrednictwem receptorów śmierci, jest jednym z istotnych zjawisk, które pozwalają na kontrolowanie nowotworu. Członkowie grupy badawczej skupili się na badaniu ścieżki sygnalizacji śmierci czynnika TRAIL (ligand czynnika martwicy nowotworu indukującego apoptozę). Izomer 9-cis-RA umożliwiał zwiększenie czułości komórek MCL na apoptozę zależną od czynnika TRAIL bez udziału receptorów TRAIL. Co więcej, czynnik 9-cis-RA hamuje wzrost w komórkach MCL aktywowany przez komórki CD40 (kompleks różnicowania 40) z interleukiną-4 lub bez niej. Wobec powyższego kwas RA jest prawdopodobnie w stanie hamować podstawowy wzrost komórek MCL, jak również przeciwdziałać stymulacji ich poliferacji poprzez działanie czynników zewnętrznych, takich jak CD40. Wyniki przeprowadzonych badań ukazały nowe możliwości zastosowania izomerów RA w terapii łączonej w chorobach nowotworowych, a także wykorzystania zależności pomiędzy kluczowymi szlakami biorącymi udział w procesie. W związku z powyższym uzyskano cenną wiedzę do walki z rakiem - jedną z najczęstszych chorób w Europie.
