Biopaliwa na drodze
Biopaliwa zaczynają być coraz szerzej używane, zwłaszcza w transporcie, dla którego Komisja Europejska ustanowiła ambitny cel, a mianowicie 10-procentowy udział biopaliw w ogólnym zużyciu benzyny i oleju napędowego do roku 2020. W wielu przedsięwzięciach badawczych mających na celu pokonanie dotychczasowych barier technicznych, które stoją na przeszkodzie szerszemu wykorzystywaniu biopaliw szczególną uwagę poświęcano bioetanolowi, którego wyraźną zaletą jest bezpieczeństwo dostaw. W ramach projektu AFFORHD koordynowanego przez VOLVO Powertrain Corporation przeprowadzono analizę "Well-to-Wheels", aby oszacować emisję zanieczyszczeń, wartość energetyczną i koszty przemysłowe wszystkich istotnych paliw alternatywnych. Umożliwiło to uczestnikom projektu z przemysłu motoryzacyjnego i biopaliwowego zasugerowanie ulepszeń w paliwach opartych na eterze dimetylowym (DME), które zostały uwzględnione w konstrukcjach pojazdów ciężkich nowej generacji. DME jest paliwem, które można otrzymać z wielu źródeł; nie tylko z kopalin, takich jak węgiel, ropa naftowa czy gaz ziemny, lecz również z syntetycznego gazu wytwarzanego w drodze gazyfikacji biomasy. Jest to nietoksyczna i łagodna dla środowiska substancja chemiczna. Okazało się, że jako paliwo dieslowskie zapewnia pożądaną ultraniską emisję spalin wynikającą ze spalania bezresztkowego. Ponadto w ramach oceny cyklu życia paliwa porównano różne drogi produkcji paliw odnawialnych z punktu widzenia ochrony środowiska. Szacunkowy udział poszczególnych paliw w emisji zanieczyszczeń w toku produkcji, dystrybucji i ostatecznego użycia pokazał, że DME ma przewagę nad metanolem (MeOH) i paliwem dieslowskim uzyskiwanym w procesie Fischera-Tropscha.
