Badanie Prądu Norwesko-Atlantyckiego
Prąd Norwesko-Atlantycki dostarcza względnie ciepłą wodę z Prądu Zatokowego do Morza Północnego, znacznie łagodząc lokalny klimat. Istnieją podejrzenia, że zmiany klimatyczne mogą zaburzyć tę ważną cyrkulację, co prawdopodobnie spowodowałoby ochłodzenie w tym regionie. Dokładne przewidywanie tego typu zdarzeń wymaga dokładnego zrozumienia zjawiska prądu. Było to celem projektu ASOF-N stanowiącego część programu badawczego ASOF (Arctic-Subarctic Ocean Flux) dotyczącego północnego Atlantyku. Ośrodek badawczy Laboratoire d'Océanographie et du Climat (LOCEAN) współpracował z innymi partnerami projektu ASOF-N w celu uzyskania nowych danych pomiarowych z Morza Północnego. Do szczegółowego zbadania Prądu Norwesko-Atlantyckiego między rokiem 2003 i 2005 wykorzystano metodę Eulera (miejsca cumowania), metodę Lagrange'a (pływaki) i metodę z użyciem statków. Francuscy oceanografowie i ich współpracownicy odkryli, że w przeciwieństwie do powszechnie obowiązującej opinii prąd nie jest wąskim strumieniem. Jest to raczej szeroki prąd turbulentny z mocnymi wirami i sporadycznymi fluktuacjami temperatury i zasolenia. Tak samo było również w przypadku Prądu Zachodniospitsbergeńskiego. Biorąc pod uwagę ewolucję Prądu Norwesko-Atlantyckiego w czasie, zaobserwowano znaczącą zmienność w skali roku. Dodatkowo w ośrodku badawczym LOCEAN wykryto wzrost temperatury rzędu pół stopnia Celsjusza, jak również wzrost zasolenia w ciągu minionego ćwierćwiecza. W celu określenia możliwego wpływu tego trendu na cyrkulację termohalinową w Północnym Atlantyku konieczne są dalsze badania. Wyniki te mogą również interesować biologów morskich ze względu na bardzo produktywny charakter Morza Północnego.
