Pasożyt trzmieli pod mikroskopem
Kolonie trzmiela (Bombus spp.) są hodowane na całym świecie w celu nasycenia rynku zapylaczami przeznaczonymi do ogrodnictwa i rolnictwa. Import i eksport trzmiela Bombus oznacza zwiększenie szans na wprowadzenie egzotycznych pasożytów do ekosystemów. Wprowadzenie gatunków innych niż występujące lokalnie może mieć skutki szkodliwe ekonomicznie, a także ekologicznie. W Wielkiej Brytanii japoński rdest niszczy elementy ochrony przeciwpowodziowej, a szara wiewiórka i jej usuwanie kory zagrażają produkcji leśnej. Dlatego też kraje członkowskie UE skupiają się na kontroli wprowadzania gatunków nie występujących lokalnie. Okazało się to być katalizatorem dla projektu POLLINATOR, którego głównym celem było zbadanie grzybowego pasożyta trzmiela, Nosema bombi (N. bombi) pod kątem jego skutecznej kontroli. Jeden z zespołów znajdujący się na Uniwersytecie w Lund, w Szwecji skupił się na cytologii grzybowego najeźdźcy. Naukowcy badali próbki zakażonej tkanki z ośmiu gatunków trzmiela zebrane w Szwecji i Danii. W ramach projektu POLLINATOR wykorzystano zarówno mikroskopię świetlną, jak i elektronową, a także opracowano ulepszony sposób utrwalania zarodników. Scharakteryzowano i zdefiniowano ciężkie i zaawansowane stany infekcji z diagnostycznego punktu widzenia. Znaleziono również różnice pomiędzy gatunkami w odniesieniu do zainfekowanej tkanki. Badano wszystkie etapy cyklu życiowego. Zarejestrowano cechy komórkowe — rozmiar, strukturę błony komórkowej, różnice w wyglądzie jądra, jąderek i pęcherzyków cytoplazmatycznych. Badano również etapy tworzenia zarodników. Opisano skomplikowaną struktura dwujądrowego splątka, etapu w morfogenezie zarodnika. Opisano też szczegółowo ultrastrukturę dorosłych zarodników, których mogą powstać miliony z jednej komórki trzmiela. Do trwałej kontroli tego pasożyta wymagana jest szczegółowa wiedza na temat etapów cyklu życiowego. Wyniki te mogą utworzyć platformę, na której sformułowana zostanie skuteczna kontrola po wiarygodnej identyfikacji rozmiaru i etapu infekcji ula. Może to również przyczynić się do zapobiegnięcia inwazji kolejnego gatunku nie występującego lokalnie i wyginięciu trzmiela.
