Przewidywanie siły przenoszenia MAP
MAP, czyli Mycobacterium a. paratuberculosis bądź paratuberkuloza, jest chorobą powodującą rozległe straty wśród hodowlanych zwierząt przeżuwających. Głównym sposobem jej przenoszenia jest spożycie przez zwierzę kału. Może być również przekazywana poprzez mleko karmionym oseskom. Ostatnio odkryto występowanie choroby u nieprzeżuwających gatunków dzikich, co wzbudziło niepokój ze względu na potencjalne zagrożenie zakażenia ze strony zwierząt takich jak króliki. Czynnik chorobotwórczy może pozostawać w zarażonym zwierzęciu w stanie ukrytym lub uśpionym. Młode zwierzęta zarażone chorobą mogą nie wykazywać żadnych objawów aż do osiągnięcia wieku dorosłego. Jeżeli nie zostaną usunięte ze stada, zwiększą w ten sposób pulę infekcyjną. Bakterie są roznoszone wraz z kałem, którego późniejsze spożycie prowadzi do infekcji. Poprawa zwalczania tej choroby bakteryjnej stała się celem projektu PARA-TB TRANSMISSION. Ogólnym celem projektu była identyfikacja gatunków dzikich przenoszących infekcję i wskazanie szlaków przenoszenia obarczonych wysokim ryzykiem. Opracowano realistyczne modele, za pomocą których można przewidzieć poziomy infekcji w szeregu sytuacji. Zespół projektu na Uniwersytecie Tesalii w Grecji opracował modele z zakresem parametrów mających na celu maksymalizację zdolności przewidywania. Przenoszenie z gatunków dzikich określono przy różnych prędkościach od zera (roznoszenie w kale) do 50%. Za ważny czynnik uznano również czas wybrakowania zainfekowanego bydła. Okres od zdiagnozowania objawów i momentu, w którym bydło stawało się zakaźne, do wybrakowania był zróżnicowany. Uwzględniano również umiejscowienie wycieleń i wymodelowano sytuacje od wycieleń wyłącznie na zewnątrz do wycieleń jedynie w oborach. Opieka podczas cielenia, higiena i lokalizacja cielenia okazały się dużo ważniejsze niż ryzyko infekcji ze strony gatunków dzikich. Jako że wyniki badania oparto na wszechstronnych parametrach modelowania, bez wątpienia zwiększyły zdolność przewidywania opracowanych uprzednio metod. Największy wpływ ze strony gatunków dzikich odkryto na dużych farmach, na których wycielenia odbywają się wyłącznie na zewnątrz. Dlatego też zalecane jest, aby dalsze badania dotyczące zwierząt dzikich przeprowadzone zostały przy użyciu tych parametrów.
