Ekstrakcja białka z wodorostów i produktów ubocznych roślin strączkowych
Rosnąca populacja i rozwijająca się klasa średnia spowodowały gwałtowny wzrost popytu na białko. Aby zaspokoić obecne zapotrzebowanie, co roku Europa już importuje ponad 30 milionów ton soi — kluczowego źródła białka — z obu Ameryk. Większość soi jest wykorzystywana do karmienia zwierząt gospodarskich, które stanowią kolejne główne źródło białka. „Obecne źródła białka szybko stają się niezrównoważone, zarówno z perspektywy ekonomicznej, jak i środowiskowej, co stanowi alarm dla bezpieczeństwa żywnościowego i stwarza pilną potrzebę znalezienia alternatywnych białek” — mówi Nuria Valdés Mediavilla, kierowniczka projektu w firmie Contactica Innovation w Hiszpanii. Dwie możliwe alternatywy to makroalgi, lepiej znane jako wodorosty, oraz produkty uboczne z roślin strączkowych — okrywy nasienne, łuski, połamane nasiona i liście, które powstają podczas procesów suszenia, mielenia, obłuszczania i sortowania zbiorów. „Przekształcenie tych produktów ubocznych w alternatywne białka, a tym samym w produkty spożywcze i paszowe, może pomóc nam zaspokoić rosnące zapotrzebowanie świata na białka w bardziej zrównoważony sposób” — wyjaśnia Valdés Mediavilla. W tym miejscu do gry wkracza projekt ALEHOOP. W ramach projektu opracowywane są pilotażowe biorafinerie do odzyskiwania tanich białek pokarmowych z biomasy pochodzącej z alg i roślin. Celem firmy jest wykorzystanie odzyskanych białek do produkcji wysokiej jakości produktów spożywczych i paszowych, w tym przekąsek, koktajli, zamienników mięsa, paszy dla zwierząt i napojów dla sportowców. Projekt otrzymał finansowanie ze środków wspólnego przedsięwzięcia na rzecz biotechnologicznej Europy opartej na obiegu zamkniętym, partnerstwa publiczno-prywatnego.
Wykorzystywanie innowacji do pokonywania wyzwań
Jak każda inicjatywa badawcza, projekt ALEHOOP napotkał wiele przeszkód. Jednym z nich był fakt, że jakość i ilość dostępnych wodorostów różni się w zależności od pory roku i lokalizacji. Aby sprostać temu wyzwaniu, projekt musiał zoptymalizować proces biorafinowania i metody ekstrakcji białek w celu zapewnienia niezmiennie wysokiej jakości produktów, niezależnie od wkładu. Projekt musiał również sprostać wymogom regulacyjnym i pokonać bariery rynkowe związane z wykorzystaniem makroalg i białek roślin strączkowych w żywności i paszach — proces ten obejmował przeprowadzenie licznych testów bezpieczeństwa i jakości. „We współpracy z naszymi partnerami projektowymi i interesariuszami z branży oraz dzięki wykorzystaniu innowacyjnych i zrównoważonych rozwiązań nie tylko sprostaliśmy tym wyzwaniom, ale zrobiliśmy to w sposób, który zapewnił, że nasza praca była zgodna z celami takich inicjatyw politycznych UE, jak Zielony Ład” — dodaje Valdés Mediavilla.
Rozwijająca się branża
Chociaż projekt jest nadal w toku, badaczom udało się już osiągnąć kilka znaczących kamieni milowych. Na szczycie tej listy znajduje się udana demonstracja na skalę pilotażową ekstrakcji białek z pozostałości makroalg i produktów ubocznych roślin strączkowych. „Osiągnięcie to stanowi duży krok w kierunku zapewnienia zrównoważonych, tanich białek pokarmowych, które mogą pomóc zmniejszyć zależność UE od importowanych białek, jednocześnie zwiększając bezpieczeństwo żywnościowe, przyczyniając się do biogospodarki o obiegu zamkniętym i pomagając złagodzić skutki zmian klimatycznych” — zauważa Valdés Mediavilla. Projekt ma teraz wejść w ostatnią fazę, podczas której różne alternatywne źródła białka produkowane w biorafineriach ALEHOOP zostaną zatwierdzone do stosowania w żywności i paszach. „Podkreślenie gotowości rynkowej tych alternatywnych źródeł białka będzie sygnałem do transformacji w kierunku zrównoważonych praktyk w łańcuchu dostaw białka” — podsumowuje.
Słowa kluczowe
ALEHOOP, białko, wodorosty, produkty uboczne z roślin strączkowych, biorafinerie, soja, bezpieczeństwo żywnościowe, makroalgi, biomasa, żywność, Zielony Ład, zmiany klimatu, biogospodarka o obiegu zamkniętym