Skip to main content
European Commission logo
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS
CORDIS Web 30th anniversary CORDIS Web 30th anniversary

Article Category

Article available in the following languages:

Czujniki elektroniczne: czy potrafią wykrywać zapachy jak ludzki nos?

Naukowcy wykorzystali zapachy goździków, eukaliptusa, cytryny i róży do przetestowania grafenowego czujnika elektronicznego przeznaczonego do wykrywania zapachów, wykorzystującego algorytmy uczenia maszynowego.

Gospodarka cyfrowa icon Gospodarka cyfrowa
Zdrowie icon Zdrowie

Czujniki elektroniczne przeznaczone do wykrywania zapachów, tak jak ludzki nos, mogą znaleźć wiele interesujących zastosowań w szeregu nowatorskich rozwiązań. Naukowcy wspierani częściowo ze środków unijnych projektów CARBO-IMmap i SMELLODI opracowali elektroniczne czujniki zapachu i opracowali metodę oceny ich wydajności węchowej w odniesieniu do lotnych związków organicznych (LZO). Ich badanie zostało opublikowane w czasopiśmie „Applied Physics Reviews”. LZO to substancje chemiczne wykorzystywane i wytwarzane podczas produkcji farb, środków farmaceutycznych i czynników chłodniczych. Narażenie na opary LZO może zagrażać zdrowiu człowieka, powodując podrażnienie oczu i ból głowy, a nawet prowadzić do uszkodzenia wątroby i nerek. Nasza zdolność do wykrywania potencjalnie szkodliwych LZO i identyfikowania ich źródła za pomocą zmysłu węchu jest cennym narzędziem przetrwania. We współczesnych zastosowaniach elektroniczne nosy, inaczej e-nosy, mają na celu osiągnięcie tego samego poprzez digitalizację zmysłu węchu. Czujnik elektroniczny do wykrywania zapachu ma jednokanałowy nanoczujnik – w przeciwieństwie do konwencjonalnych systemów e-nosów, które wykorzystują matryce czujników – i działa w temperaturze pokojowej. „Ta unikalna konstrukcja wykazuje duży potencjał w zakresie miniaturyzacji i przenośności”, piszą autorzy w swoim badaniu.

Testowanie z czterema zapachami

Aby przetestować wydajność węchową urządzenia pod względem progu zapachowego, rozróżniania zapachów i ich identyfikacji, zespół wybrał cztery zapachy oparte na LZO, szeroko stosowane do oceny zmysłu węchu u ludzi: eukaliptol (zapach eukaliptusa), 2-nonanon (zapach cytryny), eugenol (zapach goździków) i 2-fenyloetanol (zapach róży). Urządzenie zostało wystawione na działanie zapachu róży w malejących stężeniach od 19 do 4,4 części na milion i było w stanie wychwycić zapach nawet przy najniższym stężeniu. W teście rozróżniania zapachów czujnik był wystawiony na działanie czterech zapachów i był w stanie je rozróżnić z dokładnością bliską 83,3 %. Co więcej, zastosowanie algorytmów klasyfikacyjnych nadzorowanego uczenia maszynowego, takich jak liniowa analiza dyskryminacyjna, zaowocowało wysoką dokładnością identyfikacji zapachów (97,5 %). Oprócz pojedynczych zapachów, zespół zbadał również reakcję urządzenia na mieszaniny dwóch zapachów, stwierdzając, że jest ono w stanie skutecznie je przetwarzać. „Wykazano, że reakcja na mieszaniny binarne zapachów jest podobna jak w przypadku pojedynczego zapachu, podczas gdy reakcja na drugi zapach jest częściowo tłumiona. Zjawisko to jest analogiczne do efektu przyćmienia w ludzkiej percepcji węchowej podczas przetwarzania mieszanin binarnych zapachów”, donoszą autorzy. Zespół badawczy wykorzystał symulacje dynamiki molekularnej i obliczenia z zakresu teorii funkcjonału gęstości, aby wyjaśnić interakcję adsorpcyjną między cząsteczkami zapachu a materiałami odpowiadającymi za detekcję. Zapewnił również wgląd w to, jak wilgotność wpływa na opracowaną metodę i zweryfikowali ją, identyfikując inne LZO poddane testom w zastosowaniach wykrywania gazu przy użyciu wilgotnego powietrza jako gazu nośnego. Wyniki badań wykazały, że elektroniczny czujnik zapachu może skutecznie wykrywać zapachy oparte na LZO. Platforma e-nosa „wykorzystuje matryce wysoce czułych nanomateriałów funkcjonalizowanych na różne sposoby, umożliwiając w ten sposób wykrywanie i rozróżnianie znacznie większej ilości docelowych cząsteczek zapachowych i ich złożonych mieszanin. W połączeniu z urządzeniami mobilnymi do analizy danych, jest to bardzo obiecujące rozwiązanie, które w bliskiej przyszłości będzie mogło pomóc osobom z zaburzeniami węchu. Ponadto ma ono potencjał do zastosowania w wielu nowych dziedzinach, takich jak monitorowanie środowiska lub bezpieczeństwo publiczne”. Projekt CARBO-IMmap (Immune activity Mapping of Carbon Nanomaterials) zakończył się w 2022 roku. Projekt SMELLODI (Smart Electronic Olfaction for Body Odor Diagnostics) dobiegnie końca w marcu 2025 roku. Więcej informacji: strona projektu CARBO-IMmap strona projektu SMELLODI

Słowa kluczowe

CARBO-IMmap, SMELLODI, zapach, węch, e-nos, czujnik, woń, zmysł węchu, lotny związek organiczny

Powiązane artykuły