Skip to main content
European Commission logo
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS
CORDIS Web 30th anniversary CORDIS Web 30th anniversary

Carbon Accumulation over Succession to Enhance mitigation of CO2 emissions

Article Category

Article available in the following languages:

Korzystny wpływ naturalnej regeneracji lasów na środowisko

Nowatorskie badanie pokazało, że ponowne zalesianie opuszczonych gruntów rolnych może mieć ogromne znaczenie dla ograniczenia dwutlenku węgla w atmosferze.

Wyludnienie i migracja do miast spowodowały, że w całej Europie można znaleźć porzucone grunty rolne. Trudno się do nich dostać i nie nadają się one już do uprawy z powodu wyjałowienia ziemi lub usytuowania na stromych zboczach. Tym, co mają one do zaoferowania, jest natomiast ogromny potencjał w zakresie pochłaniania CO2. „Wynika to z tego, że tereny te znajdują się często w pobliżu dorosłych i stosunkowo nienaruszonych lasów lub są otoczone przez żywopłoty i drzewa”, wyjaśnia Eduardo Velázquez, koordynator projektu CASE-CO2 i pracownik Uniwersyteckiego Instytutu Badań nad Zrównoważoną Gospodarką Leśną (iuFOR) w Hiszpanii. „Nasiona tych drzew i krzewów mogą łatwo skolonizować te opuszczone grunty, zakiełkować i się na nich przyjąć”. W czasie wzrostu drzewa pochłaniają CO2 z atmosfery, by rozwijać tkanki i swoją strukturę. Dwutlenek węgla jest przechowywany nie tylko w pniu i gałęziach roślin drzewiastych, ale też w ich korzeniach. Rozkład materii również prowadzi do ciągłego podnoszenia zawartości dwutlenku węgla w glebie. „Rozwój biomasy drzewnej może ułatwić gromadzenie dwutlenku węgla i ograniczyć rosnące stężenie tego gazu cieplarnianego w atmosferze”, dodaje Velázquez.

Nowe lasy pod lupą

Celem projektu CASE-CO2 była ilościowa analiza naturalnego procesu ponownego zalesiania opuszczonych gruntów rolnych w regionie Castilla y León, który należy do najbardziej wyludnionych obszarów Półwyspu Iberyjskiego. Przeprowadzenie prac badawczych było możliwe dzięki wsparciu otrzymanemu w ramach działania „Maria Skłodowska-Curie”. „Główna idea tego projektu zrodziła się podczas czytania prac naukowych o samoistnej rewitalizacji terenów rolnych”, opowiada Velázquez. „Zauważyłem, że opracowania te skupiały się głównie na procesach biologicznych stojących za skolonizowaniem ziemi przez rośliny i rzadko poruszano w nich kwestię pochłaniania dwutlenku węgla”. Velázqueza zainspirowały również podróże po ojczystej Hiszpanii i widok resztek murów i zarastających je lasów jałowców, dębów pirenejskich i dębów ostrolistnych, oddzielających kiedyś od siebie pola. Aby oszacować ilość zasobów dwutlenku węgla w regionie, Velázquez użył systemu informacji geograficznej i zidentyfikował za jego pomocą obszary spełniające dziś kryteria lasu, a następnie nałożył na nie obrazy przedstawiające pasy roli, kamienne mury i żywopłoty z różnych okresów. Do oszacowania biomasy posłużyły również obrazy satelitarne. „Odkryliśmy, że porzucanie gruntów rolnych było zjawiskiem o wiele powszechniejszym, niż myśleliśmy”, wyjaśnia Velázquez. „Oszacowaliśmy, że na niektórych obszarach około 20 % obecnie zalesionego gruntu było kiedyś ziemią rolną”. Wstępne wyniki sugerują również, że młodsze lasy radzą sobie z pochłanianiem dwutlenku równie skutecznie co starsze. „Daje to podstawy, by sądzić, że śródziemnomorskie ekosystemy kontynentalne mają ogromny potencjał regeneracyjny”, dodaje Velázquez.

Znaczenie regeneracji

Velázquez uważa, że wnioski płynące z projektu są bardzo jasne. Jeśli w okolicy znajdują się drzewa i krzewy, roślinność może bardzo szybko skolonizować porzuconą ziemię uprawną. W zaledwie kilkadziesiąt lat biomasa może w naturalny sposób pochłonąć ogromne ilości dwutlenku węgla. „Choć skupiliśmy się na regionie Castilla y León, nasze spostrzeżenia odnoszą się też do innych terenów w głębi Półwyspu Iberyjskiego i Europy Południowej”, wyjaśnia naukowiec. „Często uważa się, że naturalne zalesianie nie ma żadnej wartości ekonomicznej – a przy tym stanowi zagrożenie pożarowe – jednak nam udało się pokazać, jak ogromny ma ono potencjał w zakresie magazynowania dwutlenku węgla”. Następnym krokiem według Velázqueza mogłoby być zbadanie tego zjawiska w całym regionie śródziemnomorskim przy współpracy z badaczami i instytucjami z Francji, Grecji, Włoch i Portugalii. „Mam nadzieję, że ekspansja lasów na opuszczonych gruntach rolnych stanie się popularnym tematem wśród społeczności naukowej”, deklaruje badacz. „Ten projekt wyraźnie pokazuje, że naturalne procesy o niezwykle pozytywnym wpływie na nasze życie mogą zachodzić w bardzo niepozornych miejscach”.

Słowa kluczowe

CASE-CO2, dwutlenek węgla, las, rolnictwo, regeneracja, pochłanianie, grunty rolne, żywopłoty, drzewa

Znajdź inne artykuły w tej samej dziedzinie zastosowania