Cała prawda o ropusze, której się udaje
Dlaczego ropuchom udaje się zamieszkiwać tak wiele zakątków świata? Międzynarodowy zespół badaczy pod przewodnictwem Vrije Universiteit Brussel w Belgii znalazł na to odpowiedź: za szybki wzrost liczebności ropuch odpowiada siedem cech. Badanie opublikowane w czasopiśmie Science zostało częściowo sfinansowane przez UE poprzez projekt TAPAS ('Wykrywanie przeciwbakteryjnych peptydów i feromonów w skórze płazów') i otrzymało 900.000 euro dotacji z Rady ds. Badań Naukowych (ERC) w ramach Siódmego Projektu Ramowego (7. PR). Obecność ropuchowatych, rodziny ropuch właściwych po raz pierwszy stwierdzono w Ameryce Południowej. Ale 10 milionów lat później, około 500 gatunków ropuch zadomowiło się w różnych częściach globu. 'Niektóre grupy płazów rozprzestrzeniają się na całym świecie, inne nie', wyjaśnia Ines Van Bocxlaer, doktorantka Vrije Universiteit Brussel. 'Zastanawiało nas, dlaczego ropuchy zwiększyły swój zasięg, podczas gdy inne (np. drzewołazy złociste) pozostały na jednym obszarze?' Zespół przebadał 228 gatunków ropuch reprezentujących prawie 43% znanych gatunków ropuch na świecie. Odtwarzając historię ewolucyjną różnych cech ropuch zespół badaczy odkrył cechy związane z ogromną ekspansją w areale występowania gatunków. Odpowiednio, siedem cech skutecznie nadało ropuchom bodziec, którego potrzebowały do tego, by powiększyć swoje terytoria. Najbardziej typową cechą jest chyba zdolność ropuch do życia na częściowo suchym lądzie. Początkowo ropuchy potrzebowały wody i wilgoci ze względu na bliskość tropików. Ale kiedy pewna liczba gatunków rozwinęła zdolność do życia na wysuszonych terenach, ropuchy rozprzestrzeniły się. Rozmiar ich ciała - co najmniej 5 cm długości - to kolejna kluczowa cecha. Im większa ropucha, tym większą ilość wody potrafi zatrzymać. Cecha ta pomogła im przenieść się na bardziej suche obszary. Węzły chłonne przyuszno-żuchwowe to trzecia cecha; ropuchy olbrzymie, uważane przez wielu Australijczyków za najbardziej nieznośne szkodniki, chlubią się węzłami, które wydzielają truciznę, by bronić się przed drapieżnikami, a także w celach nawilżania. Czwarta na liście jest cecha, którą eksperci określają mianem pachwinowego ciała tłuszczowego, które umożliwia ropuchom przechowywanie większej ilości tłuszczu i zachowywanie zapasów energii. Pani Van Bocxlaer wyjaśnia, że dzięki tej dodatkowej energii ropuchy mogą pokonywać ogromne odległości. Inną cechą jest zdolność ropuch do składania jaj w różnych typach wód. Wcześniej były bardzo wybredne co do miejsca złożenia jaj. Teraz już nie. Może to być jakiś duży zbiornik wodny lub po prostu malutkie bajorko: ropucha wykorzysta to, co ma. Szósta i siódma cecha dotyczą znacznego wylęgu oraz zdolności ich larw do wykorzystywania składników odżywczych w środowisku (np. exotrophous larvae). Duże wylęgi (niektóre ropuchy mogą produkować do 45.000) umożliwiają ropuchom podróżowanie dalej i bez większych problemów, podczas gdy exotrophous larvae opuszczają swoje matki, aby produkować jeszcze więcej larw. 'Większość badań na temat ewolucji molekularnej wyjaśnia jak dotąd przeszłość, ale zależności pomiędzy ekspansjami geograficznymi a specjacją zostały przedstawione w małym stopniu', twierdzi prof. S. D. Biju z Delhi University w Indiach. Profesor zaznacza również, że cechy ropuch mogłyby pomóc badaczom odkryć, które gatunki mogą szczególnie inwazyjnie zacząć występować na konkretnych terenach. Prof. Biju zaznacza, w jaki sposób badanie to może pociągnąć za sobą kolejne odnośnie przystosowania się ropuch. W badaniu tym brali również udział naukowcy z Indii, Włoch i Szwajcarii.
Kraje
Belgia, Szwajcaria, Indie, Włochy