Międzynarodowa pomoc dla rafy koralowej na Galapagos
Duży międzynarodowy projekt, prowadzony przez brytyjski Uniwersytet Southampton, pomoże lepiej chronić jedne z najrzadszych na świecie raf koralowych wokół Wysp Galapagos na Oceanie Spokojnym, bez uszczerbku dla uzależnionych od nich podmiotów gospodarczych. Trzyletni projekt "Ochrona rafy koralowej Galapagos - wpływ, łagodzenie, mapowanie i monitoring" jest częścią Inicjatywy Darwina, międzynarodowego programu pomocy krajom, które nie posiadają wystarczających zasobów finansowych, aby chronić swoją bioróżnorodność. Wyniki projektu opublikowano w specjalnym wydaniu czasopisma Galapagos Research, recenzowanego przez niezależnych ekspertów. Wysypy Galapagos stały się znane w XIX w. za sprawą przyrodnika Karola Darwina, który zwiedził je i prowadził tam badania. Jego spostrzeżenia na temat fauny i flory wysp oraz ich bioróżnorodności stały się ostatecznie częścią przełomowej książki "O powstawaniu gatunków drogą naturalnego doboru". Wyspy leżą niemal 1.000 km od wybrzeży Ekwadoru (do którego należą). Projekt miał na celu pomoc rządowi Ekwadoru w ochronie ostatnich zachowanych, rozległych raf koralowych na północy wysp Wolf i Darwin bez uszczerbku dla gospodarki morskiej, która ma decydujące znaczenie dla ludności w tym regionie. Wyspy Galapagos nadal obfitują w różnorodność biologiczną. Zachowane rafy koralowe to tysiące gatunków, w tym rzadkich korali, które dają schronienie wielu zwierzętom morskim, a wśród nich tysiącom żółwi, delfinów, rekinów i tuńczyków. Jednakże przez ostatnich 30 lat rafy znajdowały się pod silnym wpływem zmian klimatu. W okresie od 1982 do 1983 r. ekstremalne warunki pogodowe spowodowane przez El Niño zmniejszyły rafy o 95%, natomiast w okresie 1997-1998 powstały dalsze szkody na skutek wzrostu temperatury powierzchniowej morza wywołanej ociepleniem się oceanów. Projekt jest jak dotąd najdroższym prowadzonym przedsięwzięciem na rzecz ochrony rafy koralowej, w którym wykorzystywane są innowacyjne techniki mapowania i oceny w celu zidentyfikowania konkretnych zniszczonych obszarów. Dzięki niemu przedstawiciele przemysłu rybnego i turystycznego w regionie rozpoczęli wspólną debatę nad sposobami umożliwienia dalszego prosperowania przy jednoczesnym zmniejszeniu szkód wyrządzanych rafom. Niektóre z tych sposobów polegają na zupełnie prostych innowacjach, takich jak stworzenie stałych boi cumowniczych, aby zapobiegać szkodom w rafach powodowanym przez kotwice. Jak mówi profesor Terry Dawson z Wydziału Geografii Uniwersytetu Southampton: "Te ważne odkrycia znacznie pogłębiają naszą wiedzę oraz ocenę wartości i obecnego stanu północnych zbiorowisk koralowców na Galapagos, a także prowadzą do działań ochronnych i zaangażowania zainteresowanych stron w ochronę tych cennych siedlisk". "Taki krok naprzód pokazuje, jak stosunkowo skromna pomoc zewnętrzna może wspomóc stosowane badania morskie i doprowadzić do polityki zarządzania. Tego typu działania są niezbędne, jeżeli funkcjonowanie naturalnego ekosystemu ma być zachowane w celu utrzymania naturalnej wartości i wkładu archipelagu Galapagos w dobrobyt przyszłych pokoleń." W projekt zaangażowało się wiele organizacji w tym Charles Darwin Research Station, WildAid, Conservation International oraz Galapagos National Park Service.
Kraje
Zjednoczone Królestwo