Sektor morski wdraża technologię Galileo
Walka z nielegalną imigracją, przemytem ludzi, piractwem i innymi rodzajami przestępstw ponadnarodowych, a także zwiększenie bezpieczeństwa ruchu morskiego stały się priorytetem europejskiej agendy morskiej. Te krytyczne problemy morskie wymagają zastosowania nowych lub ulepszonych systemów wykrywania i lokalizacji statków. Satelitarne systemy radarowe umożliwiają rozszerzenie możliwości nadzoru morskiego i pozwalają na systematyczne monitorowanie terenu. W tym celu powołano projekt spyGLASS. Wielonarodowe europejskie konsorcjum składające się z firm i instytutów badawczych opracowało prototyp pasywnej technologii radaru bistatycznego (PBR) opartego na transmisji sygnałów Galileo. Nowo opracowana technologia jest całkowicie pasywna (tzn. nie posiada nadajnika), jest niedroga, umożliwia prowadzenie tajnych operacji i zmniejsza wpływ na środowisko. Wiele konstelacji i technologia pasywna Obecnie nadzór morski jest prowadzony przy wykorzystaniu radarów nadbrzeżnych, satelitów obserwacyjnych wyposażonych w czujniki radarowe lub optyczne, statków nawodnych bądź samolotów. Chociaż każda metoda ma pewne zalety, żadna z nich nie może działać jako wystarczające samodzielne rozwiązanie z uwagi na konieczność zapewnienia zasięgu na całym świecie lub ciągłości przestrzennej i czasowej. Powszechnie stosowane przekaźniki, takie jak VHF i DVB-T, polegają na transmisjach naziemnych, a zatem mają ograniczoną użyteczność i nieregularny zasięg. „Sygnały GNSS mogą wskazywać lokalizacje odbiorników w dowolnym miejscu na świecie i w dowolnym czasie, rozszerzając zasięg na obszary odległe o setki mil od wybrzeża”, dodaje koordynator projektu, Claudio Calisti. „Sieci pasywnych radarów bistatycznych zawierają wiele zróżnicowanych przestrzennie nadajników i odbiorników, a każda para nadajnik-odbiornik tworzy radar bistatyczny. W systemie opracowanym w ramach projektu spyGLASS nadajnikami są wszelkiego rodzaju satelity GNSS (Galileo, GLONASS, GPS). Taka konfiguracja z wieloma satelitami/wieloma konstelacjami pozwala lepiej rozwiązać niejednoznaczności w danych dotyczących rozdzielczości, a także rozszerzyć maksymalny zasięg jednoznacznego wykrywania i wyświetlania”, wyjaśnia Calisti. Innymi słowy, technologia PBR w połączeniu z konstelacją Galileo, gwarantuje pełne pokrycie Ziemi przez wiele satelitów. Z uwagi na bardzo małą moc sygnałów GNSS zdolność do przetwarzania sygnałów z więcej niż jednego satelity/konstelacji jest oczywiście istotną zaletą. „Technologia opracowana w ramach projektu spyGLASS jest pasywna, co oznacza, że nie ma dedykowanego nadajnika, który jest najbardziej energochłonnym i najdroższym składnikiem klasycznego aktywnego radaru”, mówi Calisti. Dlatego taki system może działać samodzielnie lub uzupełniać istniejące systemy nadzoru morskiego. Ponadto system pasywny nie generuje dodatkowego zanieczyszczenia elektromagnetycznego, a dzięki zmniejszonym wymiarom ma ograniczony wpływ na krajobraz. Produkt końcowy i plany na przyszłość System jest już dostępny na rynku w obecnej konfiguracji, czyli zamontowany na furgonetce. Zgodnie z planem ostateczna wersja produktu będzie dostępna w sprzedaży w 2019 r. Do potencjalnych użytkowników należą podmioty, które posiadają uprawnienia do świadczenia usług publicznych lub informacyjnych związanych ze świadomością morską. Te, z którymi już się skontaktowano, wykazały duże zainteresowanie: włoska marynarka wojenna, policja dopływowa i straż przybrzeżna, a także grecka marynarka wojenna i straż przybrzeżna. Dotychczasowe prototypy wzbudzały same pozytywne reakcje tych potencjalnych użytkowników końcowych, którzy podkreślali zalety technologii spyGLASS w odniesieniu do najnowszych technologii.
Słowa kluczowe
spyGLASS, nadzór morski, Galileo, pasywny radar bistatyczny (PBR), satelita, GNSS
