Mapowanie śródziemnomorskich siedlisk głębokomorskich
Finansowany przez UE projekt "Geo-acoustic mapping of benthic habitat distribution project" (GEO-HABIT) przyjął dwa główne założenia. Pierwszym z nich była ocena obecnego stanu zasobów naturalnych, drugim zaś charakterystyka warunków, jakie panowały w ekosystemach głębokowodnych w odległej przeszłości. Przyjęto interdyscyplinarne podejście oparte na geologii morskiej, ekologii dna morskiego i oceanografii, w których wykorzystano analizę geostatystyczną do zbadania społeczności koralowców zimnowodnych (CWC). Społeczności te to kluczowe obszary różnorodności biologicznej obszarów głębinowych. Naukowcy zbadali także kopce CWC, formacje węglanowe, które mogą dostarczyć cennych informacji na temat klimatu i warunków środowiskowych z zamierzchłych czasów. Partnerzy projektu liczyli, że uda im się określić główne czynniki fizyczne odpowiedzialne za rozwój, utrzymanie i zanik kopców CWC w Morzu Śródziemnym. Zbadali także, na ile szczegółowych prognoz występowania społeczności CWC można dokonać w odniesieniu do rozległych obszarów. W celu uzyskania danych geofizycznych wysokiej rozdzielczości na temat kopców CWC, badania przeprowadzono we wschodniej części Morza Alborańskiego, leżącego między Hiszpanią a Afryką Północną. Przyjrzano się również morfologii, sedymentologii, słupowi wody i biologii dna morskiego. Badania nad świeżo zmapowanym kopcem Cabliers Mound wykazały, że miał on wyjątkowo wysoki poziom bioróżnorodności jak na ten region. Próbki z tej formacji pobrano przy użyciu 4 drylownic grawitacyjnych o długości od 5 do 11 m, dzięki czemu odkryto, że kopiec Cabliers Mound różni się od innych w tym regionie. Dane te pozwolą lepiej zrozumieć ewolucję gigantycznych formacji CWC Morza Alborańskiego (tzw. Alboran Giant CWC Mounds). Wyprodukowano także krótki film dokumentalny, który przedstawia główne prace morskie wykorzystane do zmapowania siedlisk CWC. Testom poddano różne predykcyjne modele dystrybucji siedlisk, aby dokonać statystycznego prognozowania rozmieszczenia trzech gatunków CWC w Cap de Creus Canyon u północno-wschodnich wybrzeży Hiszpanii. Modele te pozwoliły lepiej zrozumieć rozmieszczenie przestrzenne siedlisk na dnie Morza Śródziemnego, podkreślając związek między gatunkiem a jego środowiskiem. Pomimo różnic między tymi trzema modelami, zidentyfikowano wspólny wzorzec ekologiczny w rozmieszczeniu koralowców. Następnie wyniki tych trzech modeli połączono, aby stworzyć lepsze prognozy dotyczące tych trzech gatunków CWC. Prace przeprowadzone w projekcie GEO-HABIT umożliwią dokładne prognozowanie statystyczne rozmieszczenia wrażliwych ekosystemów głębokomorskich. Pozwoli to stworzyć skuteczną i opłacalną naukową metodę mapowania, dzięki której zainteresowane strony będą mogły efektywniej zarządzań zasobami naturalnymi.
Słowa kluczowe
Śródziemnomorski, głębokomorski, mapowane geoakustyczne, siedlisko bentoniczne, rozmieszczenie siedlisk
