Walidacja nowego narzędzia do bardziej optymalnego mapowania dna morskiego
Wszystkie rośliny wodne na tyle duże, by dało się je zobaczyć gołym okiem, jak choćby wodorosty, glony i krasnorosty morskie, noszą nazwę makrofitów. Ich rolą jest stabilizowanie okolicznych siedlisk, utrzymywanie bioróżnorodności, a ponadto wykorzystywane są przemyśle chemicznym, farmaceutycznym i spożywczym. Niestety makrofity charakteryzują się dużą wrażliwością na zmiany środowiska. W Arktyce, gdzie zmiana klimatu jest wyraźnie widoczna, makrofity są ważnymi wskaźnikami stanu siedlisk i topnienia lodowców. Naukowcy używają sonarów do mapowania populacji makrofitów. Celem finansowanego przez UE projektu AIM-HI ("Acoustic imaging of macrophytes and habitat investigation") jest zbadanie wydajności wschodzącej technologii: echosond wielostrumieniowych (MBES). Narzędzie analizuje echa akustyczne dobywające się z dna morskiego i wszelkiej pokrywającej je roślinności, skupiając się na szerokich zakresach z oddalonej łodzi badawczej. Przewaga MBES nad starszymi echosondami jednostrumieniowymi (SBES) jest taka, że pozwalają na badanie większych partii dna morskiego z większą szybkością. Jest to istotne z obszarach wrażliwych ekologicznie oraz w regionach oddalonych i wymagających fizycznie. Badacze chcieli określić najlepszy sposób na przetworzenie obszernych baz danych MBES, ocenić dokładność wyników i wahań widocznymi między różnego rodzaju narzędziami MBES. Wykorzystali zestawy danych z makrofitów arktycznych w przesmyku Kongsfjord (w norweskiej prowincji Svalbard) i makrofitów strefy umiarkowanej z wybrzeży Kolumbii Brytyjskiej i Europy wraz ze zdjęciami i próbkami biologicznymi w celu znalezienia odpowiedzi na pytania. Zespół AIM-HI odkrył, że w zależności od użytego sonaru, nawet do 30% pomiarów MBES ze strumieni środkowych może zostać utraconych lub zakłóconych przez hałas. Jednak można to w łatwy sposób poprawić poprzez uśrednienie kilku pomiarów, wykorzystując wyższy wskaźnik obrazowania MBES. Ponadto, MBES mogą dostarczyć "urywki" akustycznych zwrotów na długości całego słupa wody, umożliwiając tym samym lepszą charakterystykę pokrywy makrofitowej i podłoża dna morskiego. Pod względem niezawodności technologia MBES pozwala na obrazowanie bardziej oddalonego obszaru niż w przypadku SBES. Jest jednak "strefa mroku" w obrębie pośredniego zakresu kątów, pod jakimi zwroty akustyki pochodzącej od makrofitów znikają. Badanie to pozwoliło zidentyfikować ogólną metodologię przetwarzania mającą zastosowanie do wszystkich głębokości i środowisk oraz dającą się przystosować do różnych typów sonarów. Wyniki zostały już udostępnione poważnym producentom sonarów. Technologia MBES powinna także okazać się przydatna dla krajowych instytutów morskich, organizacji działających na rzecz środowiska i przemysłu makrofitów w ogóle.
