Współpraca z Chinami i Indiami w sprawie emisji
Już teraz doświadczamy globalnego ocieplenia klimatu będącego następstwem zanieczyszczeń dwutlenkiem węgla (CO2) emitowanym w wyniku działalności człowieka, a najgorsze dopiero przed nami. Międzynarodowa społeczność zakłada ograniczenie wzrostu ocieplenia do 2 stopni Celsjusza, jednak realizacja takiego celu wymaga znacznego obniżenia emisji CO2 do 2050 r. Wiąże się to z międzynarodowym zaangażowaniem, zwłaszcza ze strony dwóch krajów, które – zgodnie z prognozami na ten okres – w największym stopniu odpowiadają za emisję gazów cieplarnianych (GHG): Chin i Indii. Niestety kraje te nie chcą zbyt chętnie podjąć się takiego zobowiązania, które potencjalnie wpłynie na ich krajowe cele rozwojowe. Celem finansowanego przez UE projektu POEM ("Policy options to engage emerging Asian economies in a post-Kyoto regime") jest zbadanie opcji politycznych, które pozwoliłyby tym krajom zrealizować cele. W projekcie POEM porównano wyniki z wielu globalnych i krajowych publikowanych modeli ekonomicznych. W badaniu skupiono się na przeanalizowaniu piśmiennictwa tematycznego, stworzeniu i wdrożeniu odpowiednich modeli oraz na ocenie rezultatów. W rezultacie opracowano prognozy trwającej silnej zależności od węgla i ropy. O ile nie zostaną podjęte bezwzględne kroki, oznacza to wzrost emisji. Aby temu zapobiec, niezbędne jest zobowiązanie się do wprowadzenia zmian. W badaniu ustalono, że przyszłość Chin i Indii w tym zakresie kształtuje się inaczej, jednak oba te kraje podjęły już wiele własnych kroków, aby ograniczyć emisje GHG, włączając wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla (CCS), a także opcje wykorzystania energii odnawialnej i jądrowej. W przypadku Chin ważniejsza będzie technologia CCS, natomiast dla Indii opcje wykorzystania energii odnawialnej. Indie wciąż jeszcze mają zapas w odniesieniu do limitu w zakresie emisji CO2, z kolei Chiny znajdują się bliżej wyznaczonego im limitu. W związku z tym zmiana systemów energetycznych będzie kosztowniejsza dla Chin niż dla Indii. Indie powinny także skorzystać bardziej na handlu emisjami CO2 niż Chiny, zwłaszcza w dalszej perspektywie. Oba kraje odniosą jednak korzyści z opóźnionego udziału w zobowiązaniu i oba mogą odczuć wpływ rozdziału uprawnień do emisji gazów cieplarnianych dla kraju bez możliwości handlu emisjami. Do innych osiągnięć projektu zalicza się to, że modelowanie wyników przyczyniło się do wykonania innych badań i realizacji licznych warsztatów. Oczekuje się, że projekt POEM zdoła zrealizować swoje największe założenie, jakim jest zaproponowanie opcji politycznych dla tych dwóch ważnych krajów, co pomoże społeczności globalnej w osiągnięciu wyznaczonych celów.
