Zgłębianie powiązań pomiędzy turystyką a imigracją
Imigracja ludności z krajów niestabilnych politycznie i gospodarczo zwykle następuje z kierunku południowego na północ, podczas gdy ruch turystyczny odbywa się zwykle z północy na południe. Zarówno ten interesujący paradoks, jak i społeczna percepcja stanowią podstawę badań prowadzonych w ramach finansowanego przez UE projektu o nazwie „Szlaki, korzenie i pogłoski: śledzenie wyobrażeń na temat migracji i turystyki” ('Routes, roots, and rumours: tracing migration and tourism imaginaries' - Migratourima). Wyobrażenia można określić jako system reprezentacji pośredniczący pomiędzy rzeczywistością a tożsamościami form. Stanowią one istotny element budowy percepcji dotyczących osób i narodów, chociaż nie zawsze są trafne. W ramach projektu badane są wzajemne powiązania pomiędzy turystyką a imigracją w Afryce, Azji oraz Ameryce Łacińskiej, płynące z nich wnioski na temat wielokulturowości, oraz sposoby wzajemnego postrzegania. Zgodnie z główną hipotezą turyści z północy postrzegają południe przez pryzmat oderwany od obecnej rzeczywistości, oparty na wyobrażeniach dotyczących przeszłości. Uwzględniając powyższy fakt uczestnicy projektu badają w jaki sposób obywatele Belgii wyobrażają sobie turystykę w Chile, Indonezji i Tanzanii, oraz jak obywatele Belgii postrzegają imigrację pochodzącą z tych krajów. W badaniu zastosowane zostanie urozmaicone podejście, obejmujące obserwacje, wywiady, badania archiwalne oraz materiały pochodzące ze źródeł wtórnych (reklamy telewizyjne, prasa, kino, fotografia i wystawy). Perspektywa etnograficzna pozwoli przeprowadzić dogłębną analizę praktyk kulturowych i powiązań społecznych, które stanowią źródło powstawania lub powielania globalnych wyobrażeń na temat mobilności oraz ich wpływów na obywateli. Prace prowadzone w ramach projektu wnoszą dwojaki wkład w istniejące badania naukowe. Pierwszy wkład stanowi praktyczna weryfikacja istniejących wyobrażeń, a opisana powyżej metodologia etnograficzna pozwala ocenić w jaki sposób urzeczywistniają się działania, tematyki oraz powiązania społeczne, a także w jaki sposób są one formalizowane i wspierane. Drugim wkładem jest analiza powiązań i sprzeczności pomiędzy powszechnymi i osobistymi wyobrażeniami na temat mobilności. Działania badawcze obejmują także tworzenie więzi pomiędzy naukami społecznymi i naukami humanistycznymi, obejmujące zagadnienia z dziedzin antropologii, socjologii, psychologii, historii i geografii. Prace prowadzone w ramach projektu Migratourima dowodzą, że badania dotyczące turystyki i migracji, będących dwiema istotnymi współcześnie kwestiami, nie powinny się ograniczać do nauk stosowanych i że mogą wnieść wkład w szeroko pojęte nauki społeczne. Jednocześnie teorie powstałe dzięki powyższemu studium przypadku oraz odkrycia poczynione w jego ramach pozwolą wspierać opracowywanie polityk, planowanie oraz rozwój na obszarze UE. Projekt Migratourima pozwoli także umieścić badania nad mobilnością w centrum nauk społecznych oraz zwiększyć dopasowanie pomiędzy badaniami akademickimi a potrzebami społeczeństwa.
