Nauka w mediach
W sytuacji, gdy w Europie rozwijane są intensywnie badania naukowe i nowatorstwo, władze uznały, że istnieje luka między nauką a wiedzą społeczną na temat tej działalności. Sprawą ważną jest, by obywatele doceniali naukę i jej wkład w życie społeczne, gdyż dzięki temu konkurencyjność Europy i wiedza naukowa jej społeczeństwa pozostają na wysokim poziomie. Unia Europejska sfinansowała projekt o nazwie „Pogadanki audio-wizualne na temat nauki (AVSA). W ramach projektu (AVSA), który jest studium porównawczym, rozważano różne dyscypliny naukowe i sposoby przekazywania wiedzy o nich za pośrednictwem radia i telewizji w Europie. Projekt realizowany był pod kierunkiem Wydziału Publikacji Wiedzy / Dziennikarstwa Naukowego na Uniwersytecie Freie Universität w Berlinie. W projekcie poszukiwano czynników, jakie wpływają na upowszechnianie programów naukowych, na badania segementacji rynków medialnych, występujące na rynku siły oraz tradycje publikowania programów o nauce. Specjalny nacisk położono na telewizję, zwłaszcza telewizję publiczną oraz transmisje programów. Okazało się, że transmisje prowadzone w Niemczech, Finlandii i Szwecji były bardzo rozczłonkowane, z niewielkim naciskiem na rynek telewizji publicznej i silnym tradycyjnym naciskiem na reportaże o nauce. W mediach tych krajów zachęcano do kolorowych reportaży o badaniach naukowych. Media w Wielkiej Brytanii i Irlandii realizowały to w mniejszym stopniu i transmitowały mniej programów dotyczących nauki, chociaż w dalszym ciągu robią to stosunkowo dobrze. Natomiast programy medialne w Bułgarii, Grecji, Hiszpanii i Rumunii charakteryzują się znacznym spadkiem przedstawianych żywych reportaży i programów w zakresie badań naukowych. Ogólnie biorąc, w ramach projektu zanotowano brak mechanizmów służących do transmisji nowatorskich programów na temat nowych odkryć naukowych, przyciągających duże grupy słuchaczy. W szeregu krajów (takich jak Bułgaria, Estonia, Grecja, Hiszpania i Francja) nie ma reportaży naukowych, które byłyby służyłyby większemu zainteresowaniu i popularyzacji nauki. Występuje ogólny brak programów zawierających gry edukacyjne, zwłaszcza w Bułgarii, Estonii i Grecji, jak też prawie wszędzie brak jest programów dotyczących propagowania ochrony środowiska, za wyjątkiem Hiszpanii. Interesujący jest fakt, że nie ma dużych różnic w sposobach w jakie słuchacze odbierają programy o nauce w różnych krajach, co pomaga w ustaleniu wspólnej platformy do rozwinięcia popularyzacji nauki. W świetle tych rezultatów, projekt AVSA opracował plan działania, by ułatwiać zaangażowanie publiczne w nauce. Zalecano, by władze zainteresowane nadawaniem programów naukowych, zachęcały do zaangażowania publicznego do zmiany perspektywy postrzegania programów koncentrujących się w znacznej mierze na nauce, na takie, które zainteresują bardziej media i słuchaczy badaniami naukowymi. Obejmuje to bardziej dokładne badanie ograniczeń narzucanych na produkcje medialne. Wymaga to także powtórnego zbadania ustalonej ekspertyzy organizacji transmitujących programy oraz indywidualnych producentów programów, w celu przyciągnięcia i utrzymania zainteresowania słuchaczy oraz zrozumienia ich potrzeb. Jeżeli zalecenia te zostaną przyjęte, to w wyniku tego społeczeństwo będzie bardziej edukowane w zakresie badań naukowych, co promować będzie wyższy poziom wiedzy publicznej w Europie.
